Gece yarı oldu yine, her şeyi derin uyku aldı.
Gece yarı oldu yine, her şeyi derin uyku aldı.
Sormayacak mısın Ey Sevgili, geçen günden ne kaldı?
Soğuktan büküldü bedeni, gözleri perdene daldı.
Batan güneş değilmiş de sanki saçın yüzünü sardı.
Yıllar yol açtı alnımda, siyah saçlarıma kar yağdı.
Kapısında beklerken bir gün, önümden geçense yârdı.
Koluna girmiş kocasının, önünde bir çoçuk vardı.
Mutlu görünüyordu kendisi, öyle ise ne gamdı?
Yüreğimde bir yâre var, ne koru sanki nardı.
Gülen yüzünü gördüm ya yârin, ağlamak bana ardı
Bacaklar büküldü dizden, sanki son bir secdeye vardı.
Beklediğine değil ama tükenen gücüne yandı.
Her fani ölümü tadacak, çıkacak nihayet candı.
Boşuna bekleme Azrail, bu gün canımı yâr aldı
Ahmet Beyler Elçi
youtube.com/@beylerbeyibayb...
ANLAYIŞ NOKSANLIĞI ve KUMANDAN...
Salih Mirzabeyoğlu gideli 6 sene oldu. Nereye gitti? Kime sorsanız bunu size şüphesiz söyler: En yükseğe… Peki geride ne bıraktı? Eserleri… Baştanbaşa kurtuluş reçetesi hâlinde İslâmî dünya görüşü, Büyük Doğu-İbdâ… “Bir de İbdâcıları bıraktı” diyemiyor insan, çünkü O her ne kadar gitmeden hemen önce kaleme aldığı bir eserinde “çocuklarımın günü
"Çuval Geçirme" olayı biliniyor muydu?
Vatan Gazetesi'nden Can Ataklı, Erbakan'a en yakın isimlerden olan Ahmet Akgül'ün kitabında yer alan Çuval Olayı ile ilgili ilginç açıklamalarda bulunuyordu:
"Piyasada satılan bir kitapta diyor ki 'Erdoğan ve Gül, tezkerenin geçmesinde kendilerine destek olmayan Silahlı Kuvvetler'i cezalandırmak için Amerika'dan
“Ahiret yurdu için çalışın...”
![Selîm Gök[h]an](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1266784_1716810810_ALLmw.jpg){kind=small}
Ağabeylerden biri, bir ara hizmeti gevşetmiş ve bir gün Üstad Bediüzzamanla karşılaştığında, hazret-i Üstad;
-Hayrola ne bu hâl?
diye sorunca da;
“Üstadım, borcum, harcım oldu, hastam, ölüm v.s.
İşte bu meşguliyetleri bitirip yeniden başlayacağım”
diye cevap vermiş.
Bunun üzerine Üstad;
-Sen bunların neden olduğunu biliyor musun?
Bunlar
Fazla şiirden öldü Edip Cansever
“Neyi duysam hüzünlenirim / En ufak şeyi, rüzgârı bile",
“Gökyüzü karışıksa kuşların işi / Ya içim içime
sığmıyorsa / Ne denir kötüdür insanlarin gidişi"
"Pencere yanındaydı gökyüzü yanında / Uzandı masaya sonsuzu koydu"
"Bana bak / Ben öyle kendine güveni olmayanlardan değilim / Bıkmışım artık uzunlu kısalı lâflardan /
#5199mecliste...
Sırf kuduzdan değil saldırma sonucunda da ölen pek çok çocuk, genç, orta yaşlı, yaşlı insan oldu. Yüzlerce insan uzuv kaybı yaşadı. Bakın siz bu haberleri "ay içim kaldırmaz" deyip izlemiyorsunuz diye, yok olmuyor. "Taş atmışlardır, nanik yapmışlardır" gibi sözlerinizle alakası olmayan görüntüler duruyor her yerde. Ama şu
Her şeyden tamamen uzaklaşıp uzun bir süre yalnız kalma arzusu günlerdir beynimin içinde dönüp duruyor. Değer verdiğim, kendime senelerce çok yakın bulduğum insanlarla olan durumumun ne ara bu kadar vahimleştiğine, Vahşileştiğine bir türlü anlam veremiyorum.sevilmek değer görmek, insanlara ihtiyaç duymak, hep bir ağızdan mutluluğu paylaşmak ne ara lüks oldu ? Evet, bunun bir sonu olacağına epey öncesinden anlamıştım. Sevgili, dost, arkadaş, aile... insan kalabalığında yanımdan öylece geçip giden herhangi biri veya birileri tesadüfi bir yolla saydığım bu kategorilerden birine pekâlâ girebilirdi ; hayatımın bir noktasına zahmetsizce var olabilirdi, öyle değil mi ? Demek istediğim hayat böyledir. Biriyle tanışırızsınız, konuşmaya başlarsınız, vakit geçirmeye başlarsınız, zamanla yakınlaşır ve çok yakın birer dost, veya sevgili, hiç bir şey olmazsa arkadaş olursunuz. Değişecek tek şey yakınlığı dercesini belirleyecek bir kaç kelimedir. Tüm bunlar ne kadar zavallıca aslında.kütüphanede kitap yerleştirir gibi insanları hayatımızda kelimelerle bütünleyerek kategorize ediyoruz. En nihayetinde hepsi biter...
öyle uzak ki yerim uzakları aşıyor...
Eskiden kendi ellerimle bile isteye duvar örerdim insanlara karşı küçüklükten beri belkide sanki böyle yapınca herkesten korunuyordum. çünkü saftım öyle biriydim ve insanlar bunu çok güzel kullanıyorlardı. güçlü olmak için sert bir tavır edindim. kimse kolay kolay yaklaşamıyordu böylece. bundan çok memnundum