Yaşa Yaşayabildiğin Kadar
Kim anlayabilir seni, senden başka,
Kim üzebilir seni, sana rağmen.
Kim çizebilir mutluluğun yol haritasını,
Sen mutluluğa hazır değilsen.
Kim bakabilir sana, senin gibi
Kim girebilir hayatına, sen izin vermezsen
Unutma ki her şey senin; seni keşfinle başlar.
Yeter ki kendini sev, anla ve tanı
Yeter ki dolu dolu yaşa bu güzel hayatı..
O zaman görecek ve anlayacaksın ki;
Cennette senin içinde, cehennemde...
Sen sen ol, asla yalan söyleme kendine
Ve umutlarını diri tut, düşlerini tazele,
Ne mevsimlerden vazgeç, ne de günlerden
Bir ödül vermek istiyorsan eğer yüreğine
Hem sevmeyi dene, hemde sevilmeyi...
Çünkü hayat sevgisiz bir şey ifade etmez
Yaşa yaşayabildiğin kadar güzellikleri..
~Karahan Yılmaz~
Yeni bir ülke bulamazsın,
başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın.
Aynı mahallede kocayacaksın
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma 
Konstantinos Kavafis
Başka birisi nasıl sevilir bilmiyorum
Hangi şehre gidilir yalnız başına?
Hangi şarkı dinlenir senle olmayınca?
Kimle çay içilir?
En güzel sözlerin altı kim için çizilir?
Kimin kokusu saklan?
Hangi hayal hediye edilir?
Hangi gözle bakılır o çiçek yaprağı kirpiklerine?
Nasıl anlatılır gülüşünün sesi?
Adının güzelliğine hangi alfabede rastlanır?
Senin bakışın hangi şiire benzer?
Kime dokunur, sarılır, uyur bu kalp?
Hangi insanda rastlanır sana?
Gel de anlat.
Senden başkası nasıl sevilir?
Bilmiyorum ben.
İlhan Berk
Uyu küçük kızım.
İçindeki her neyse geçmeyecek.
Ağlayarak, aç kalarak, sigara üstüne sigara yakıp sabahlayarak, tebessümü kendine çok görerek iyileşemezsin.
O içini en çok yakan şiir de iyi gelmiyor sana, sadece kederine ortak olduğu için seviyorsun.
Saatlerce düşünüp durmak kimin acısını almış ki sana çare olsun.
Sen kendini sevmesen de sevdiklerinin hatrına yaşamayı da bırakmalı, dünü unutmalısın.
O soğuk toprağı da unut.öpüp kokladığında ısınmıyor ki.gözyaşlarının koru yetmez o soğukluğu almaya.
Yaşamak böyle bir şey değil be güzel kızım, yaşadım diyebilecek şekilde yaşamalısın.kendini suçlamayı da bırak, iyileşmeye, gelişmeye, öğrenmeye, bir şeyler yapmaya çabala.başar demiyorum ki yolda olmak varmaktan önemlidir bilirsin..hayatın boyunca, bile isteye hiç kimsenin hakkına girmedin, kendin dışında.ama unutma, sadece başkalarına yapılanların değil her şeyin hesabı görülecek öbür tarafta.hakkına girdiğin kendinin hakkını ver..ve yaşa.baska kimsenin hakkı yok omuzlarında.
Asıl yükün bu olduğunu da biliyorsun ama vazgeçenler de kazanmıyor ki.kalk ve yaşa.
Kandırma kendini küçük kızım, kandırma.gün gelecek büyüyeceksin.şimdi uyu, düşünme bir şey, sadece uyu.
Münacaat
Bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylak
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde
bir zamandı
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.
Vakti vardıysa aşkın, onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap sevişmek için
halbuki aşk, başka ne olsundu hayatın mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim
ölümle paslanmış buldum sesimi.
Hata yapmak
fırsatını Adem’e veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düştü bana
gençtim ben ve neden hata payı yok diyordum hayatımda
gergin bedenim toprağa binlerce fışkını saplar idi
haykırınca çeviklik katardım gökyüzüne
bir düşü düşlere dalmaksızın kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanıdım Ademoğlu kimin nesiymiş
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiş kişiyi.
Bu gemi ne zamandır burada
Çoktan boşaltmış yükünü
Gece de ölmüş, rıhtım da bomboş
Mavi bir suyun düşünü uyutur bir tayfa
Arkada, güvertede
Ah, neresinden baksam sessizlik gene.
Yürürüm usuldan, girerim bir meyhaneye
İçerde üç beş kişi
Yalnızlık üç beş kişi
Bir kadeh rakı söylerim kendime
Bir kadeh rakı daha söylerim kendime
-Söyle be! ne zamandır burda bu gemi
-Denizin değil hüznün üstünde.
Belki yarın gidecek
Bir anı gelecek bir başka anının yerine.
İnsan bazan ağlamaz mı bakıp bakıp kendine.
Edip Cansever