Burak Yıldız
@burakylllz
-Bi navê xwedayê pakî dilovan û mehrîban
-Xwendekar û Karker
Klu-Theology
17 okur puanı
Haziran 2023 tarihinde katıldı
Nizam,belkî jî ev qedera bindestîyê ye.Bindestî xewn,dil,giyanên şikestî û êşên bi per û bask dike nesîbê me.
Xwezî ez jî bûbuma qumriyek ji wan qumriyan û li ser van çîyan,lî ser van deşt û beriyan re baskên xwe li hev bidana û bê hesab û bê kîtab bifiriyama.Ezman riya min,erd hewya min baya.
Na,qîza min,ew ne mirî ne.Herê bê nav û bê biryan in,lê ne mirî ne.Ew tenê windayî ne.Wê kêliya ku hemî mirov hatin vî kendalî û li bendî wan rawestiyan,wê roja ku dergehên malan hemî li bendî wan vekirî man,wî çaxê ku herkes kete pey şopa wan,wê rûyê wan jî bibe mîna berê.Wê ew jî bi nasîna me re bibin xwedî çav û birî,dev û poz…
Okur Takip Önerileri
Dayê,ez pir dixwazim weke teyrikekê firekê bidim xwe û bifirim herim li serê kaniya gundê me xwe deynim.Porê xwe bi sabûna kizwane bişom,bi şehikê darînî bişikînim.Ger li çîyayên me beybûn mabin dayê,pir dixwazim ji kulîlkên beybûnê du rextan çêkim,yekê bikim gerdanî û yekê jî bikim taceke rengîn deynim ser serê xwe
Dengê neya bayî sekinî,dengê erbaneyên şêx û mişayixan sekinî,tayikên gîhayê şînik reqsa xwe betal kirin,mêşikan çember xera kirin û beybûnan stûyên xwe xwar kirin.Gangulok vemirîn,simbilên genim xeyidîn,bûkên gul û gulşîlanan qomçekên ber sînga xwe pev xistin û meşên hingiv ji ser sîng û berên xwe qewirandin
li hemberê şaneşîna xwe ya winda rûniştim, kesek ji kesekê agahdar nîn e
ay gîyan, were li ba min. ez nikarim di nîvê bîyabanan da bi awayekî matmayî bimînim
Ez hata qirikê tijî bûme ji derdan.Hema ku yek ji min re bibêje bipeyive.Ez ê qehr û kîna xwe ya sêsed salî mîna xwînê bipijiqînim serçavên neyaran.Ji ner ku min pir kişand ji destê dijminên pirtûkan.Bi sedan doz û bi hezara lêpirsîn li min hatin vekirin.Kirin ku min tune bikin hibra zimanê ku li ser pişta min hîn ziwa nebûye,kirin ku winda bikin.Min pir şev û rojên çetin derbas kirin di bin kadîn û valahîyên tuwaletan de.Da ku nekevim destê neyarên pirtûkan
Belê ez pirtûkek im.Lê maxabin ne ji wan pirtûkên ku li tevahiya cîhanê heyî me.Yanê ne azad im,ne serbest im ne eşkere me.Halbûku dîroka nivîsîna min digihêje berî hebûna wan kesên ku min qedexe dikin.Berî hebûna dewletên ku wan ava kiribû.
Di şeveke Newrozîn a Pirdiwerê de
Bi Baba Tahirê Hamedanî re
Çiraya helbestê di dildanka Yaresanî de pêxistibû
Û Serencam bi evîneke zelilî re
Ji Sîrwan heya bi Munzirê
Hewreman bi Hewreman belav kiribû..
“Xerîbka xwedê bû,dara li devê rê bû,bi hesreta mala dê û bavê bû”
Hindek caran ez ji xwe re dibêjim ku lazim e em dagir kirî bimînin,ji ber ku hingê me taybetmendiyeke xwe heye,ji ber ku em ê qedrê xwe bêtir bigirin,em ê prensîb û xewnên xwe biparêzin,êdî bihayên mezin gorî bûyer û derbirrînen biçûk nakin.Wexta em hê jî dagir kirî,her tişt li ba me şêrîn û bihadar bû…Mîrov,Welat,Jîyan û hwd
Maxabin.Ne pêşmergeyê xwedanê birnoyê eza kurdperwer nas kirim,ne gawirê xwedanê pêkê şeravê eza mulahîd nas kirim,ne jî melayê xwedanê tizbiyan eza bawerdar nas kirim.Bi tenê Kurmancî heta radeyekê ez nas kirim.Belê ji ber ku wî ez weku mîrov û aşiq nas kirim ,lew re polîsen Xwedê û dewletê ez teriqandin
Xwedê ferman daye û gotîye ku:”Çirûskek agirê zêde jî li dojehê nîne,herkes agirê xwe bi xwe re tîne”.
“Penaber netweyeke nû ne li ser rûye erdê”
Serê wî di ber de, di ber xwe de dipeyivî û diçû. "Ma canê qusyayî ruh dikevê?
