Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Burcin
Burcin
@burcinnns
Kitaplar beni yazıyor.
48 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
5 farklı bölüm, 5 farklı ölüm...
5 farklı hayat gösterilerek anlatılmak istenen o duyguya aslında hepsinde ulaşıyor bu kitap. Her türlü ölümün her türlü zamanda başımıza geleceği gerçeğinden kaçamayacağımız ve kaçmamızı gerektiren bir durumun olmadığını anlatıyor bu kitap. İnce ve bir solukta bitirilecek bir yapıttı. İçinde barındırdığı boğaza düğüm atan öykülerse kitabın inceliği kadar derindi de...
206 syf.
·
Puan vermedi
Çalışkan ve gelişime açık insanların onları yansıtan bir yöneticileri vardır.
Bu kitapta bu yöneticiliği snelman üstleniyor. O, ülkesinin gelişimi için diğer insanları bilinçlendirerek ülkecek birlik oluyorlar ve ülkeleri bu sayede gelişiyor. Onlar uyduruk romanları okuyarak sarhoş olmuyorlar. Onlar kendi işlerinin dehası oluyorlar. Ve onlar kendi gelişimleri, aile ilişkilerinin gelişimi, ülkelerinin gelişimi ile tüm dünyanın gelişimine hiç şüphesiz derin bir katkıda bulunuyorlar. Bütün bunlar onların içindeki ışığı onlara fark ettiren insanlar sayesinde gerçekleşiyor.
"Beyaz Zambaklar'ın esas karakteri Snelman, gerçek Yuhanna Snelman'a benziyor mu veya belki de bu Petrov'un kendisidir, veya belki de kemal Atatürk'tür?"
Son sözünde Pekka Kauppala Marina Vituhnovskaya'ya ait bu cümlenin geçişi beni etkilemiş ve gururlandırmış olan kitap, aslında Atatürk'ün tavsiye ettiği ve müfredata da eklenmesini istediği bir yapıttır.
Bu kitap; karanlıklardan sonra nasıl aydınlığa çıkıldığını, insanların yapacakları ya da yapıyor oldukları her işi özenip bezenerek ve en iyi şekilde yapmalarını, ülkelerinin gelişimi için önce kendilerini, ailelerini, diğer insanları geliştirmeleri gerektiğini tabiri caiz bir şekilde anlatıyor.
Bu kitabı bin dokuz yüzlü yıllarda okuyan subaylar çok etkilendikleri gerçeğini itiraf etmekten kaçınmıyordu okuduğum bir yazıda.
bu kitapta kullanılan her cümle sanki bir ülkenin yeniden doğuşu için yazılmış gibiydi.
102 syf.
·
Puan vermedi
Hayvanlar "Bütün Hayvanlar Eşittir" yasasına inanmakta diretseler de, iş öyle değildi. Diğer hayvanlar canları pahasına çalışırken domuzlar ve köpekler hiç çalışmadan yiyip içiyor ve keyiflerine bakıyorlardı.
İnsanlara olan kinlerinin sebebi, hayvanlara zulüm etmeleriydi.
Ama kendileri de kendilerine zulüm etmekteydi.
Koyunlar sürekli: "Dört ayak iyi, iki ayak kötü." diye melerken, birdenbire kendileri (hayvanlar) için bencilce olduğunu düşündüğüm, "Dört ayak iyi, iki ayak daha iyi." kelimelerini melemeye başladılar.
İnsan hayvanın düşmanıydı, evet ama aklı ve nefsi olan her varlık diğer varlıkların üzerine basarak bencilce yol kat etmeye çalışıyordu.
Peki bu durumda hayvan, hayvanın dostu mu oluyordu?
Artık "Bütün hayvanlar eşit, fakat bazıları daha eşit" ti.
Okur Takip Önerileri
90 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
"Zihnimin ondan kaçmak istediği bindiği kılığa girip bana söylenen herkese korkunç bir nakarat gibi karışıyor, benimle birlikte zindanımın iğrenç parmaklıklarına yapışıyor, uyanıkken yakama bırakmıyor, çırpınışlarla dolu uykumda beni gözleyip rüyalarıma bir bıçak şeklinde giriyor." diye anlatıyor kitapta bir idam mahkumu, ölümü.
Yazar gibi, ben de anlamıyorum! İnsanları, arzularına yenik düşerek yaptıkları bir hata için ölüm cezasına mahkum etmeyi ve bunu adalet diye yorumlayabilmelerini ben de anlamıyorum. Onlara geçmişleri, gelecekleri yahut şimdileri yokmuşçasına davranmalarını, onların geride bıraktıkları yokmuşçasına onlara merhametsiz davranmalarını adalet diye yorumlayabildiklerini, nasıl bu kadar acımasız olabildiklerini ben de anlamıyorum! İdam cezasını 4 bakan için kaldırıp 6 ay sonra geri getirecek benciliği nereden bulduklarını anlamıyorum! Onlara düşünceleri yokmuşçasına korkulu bir ruh armağan ettikleri gerçeğine dayanamıyorum!...
"Onca yıl boyunca masumiyet ve mutlulukla geçen hayatının ardından düştüğüm bu hali bir gün okuyan biri çıkarsa ir suçla başlayıp Bir İdam mahkumiyetiyle sonlanan bu lanetli yıla inanmak istemeyecek, bu hayat ona birbiriyle tamamen tutarsız iki evrenden oluşmuş gibi görünecektir."
Okuduğum en en en güzel klasiklerden biriydi.
200 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Sokrates ölüyor, ölüyor ama öldükten sonra ne oluyor?
Yoksa bu ölüm yalnızca bedenin ölümü mü?
Sürekli şekilden şekillere giren beden ruhu artık serbest mi bırakıyor?
Bir sürü filozofun bir araya gelerek beyin fırtınası yaptığı bu kitabı Platon yazıyor. Üstelik yukarıdaki soruların hepsinin de cevabını içeriyor.
İşte Sokrates'in ölüm hakkındaki düşüncelerinden sadece bir paragraf:
"(Eğer bedenle beraber ruh da ölseydi) Ölümün her şeyden kurtulmak anlamına gelmesi kötüler için beklenmedik bir nimet olurdu, çünkü ölürken ruhlarından kurtulacakları için, bedenleriyle birlikte kötülüklerinden de kurtulacaklardı. Fakat gerçekte ruh ölümsüz olduğuna göre, kötülüklerden kaçınmasından ve mümkün olduğunca daha iyi ve daha erdemli olmaya çalışmasından başka seçeneği yoktur."
"Hayatı boyunca bedeni zevkleri önemsemeyen, süslenmeye özen göstermeyen, tam aksine böyle alışkanlıkların arzu edilenin tersi sonuçlar vereceğine inanan ve öğrenmeyi hedefleyen alışkanlıklara değer veren bir insan, bu inanış sayesinde ruhu için endişe etmemelidir."
"Yanlış konuşmak sadece dile karşı işlenen bir suç değildir, aynı zamanda ruhlara da zarar verir. Cesaretini toplayarak sadece bedenini gömdüğünü düşünmen gerekir. Cenazemi istediğin gibi ve geleneğe uygun olacağını sandığı şekilde kaldır."
Sokrates'in ağzından dökülen kelimeler yavaşça son buluyordu.
Sokrates savundu. Ama kendisini değil. O, ölüm için üzünülmemesi gerektiğini savundu, ruhların bedenden ayrılmasının o kadar da kötü bir şey olmadığını savundu; canını değil, kaçmayı değil de o, ölümü savundu.
288 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Mavi kelebeklerin hikâyesini bilir misiniz? Mavi kelebekleri her yerde göremezsiniz. Oldukça nadir görülürler. Sabah uyandığınızda, “Bugün mavi kelebekleri görmeye gidiyorum,” diyemezsiniz. Siz onları değil, onlar sizi bulur. Efsaneye göre bu kelebekler, değişimin habercisidir. Olur da gündoğumunda yolunuzu bir mavi kelebek keserse, bilin ki artık hayatınız eskisi gibi olmayacaktır. Ne hayatınız ne kaderiniz ne şansınız... Artık bildiklerinizi unutun. Belki bambaşka biri girer hayatınıza. Belki bambaşka bir yerde uyanırsınız. Ya da ilk kez adımınızı attığınız bir yerde kendinizi hiç olmadığınız kadar huzurlu ve evinizde hissedersiniz. Kaybolurken bulunursunuz. Geldiğinizi sanarken gittiğinizi görürsünüz. Hayata başka bakarsınız mavi bir kelebek kanat çırptığında, çünkü size başka bakıyordur artık hayat.
Charlotte ve Erik birbirlerini seven bir çifttir ve evlenirler. Hikaye de tam burada başlar. Balayı için gittikleri tatil hayatlarını değiştirir.
°
Kelebek Adası, yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Sürükleyici ve tek solukta bitirilebilinecek bir kitaptı. Yazar -Sarah Jio- olayları o kadar ustaca bağlamış ki... Tek kelimeyle müthişti.
250 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Victor Hugo'nun bu romanı bana kalırsa, her şeyin bitebileceği bir anda her şeyin başlayabileceğini anlatıyor. En sevdiğim klasiklerden birisi...
324 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Ömer, yanlış insan olduğunu düşünerek ayrılır hayatından Macide'nin. Yaptıklarının, söylediklerinin, çizdiklerinin yanlış olduğunu düşünür Ömer. Yanlış insan yoktu belki de hikayede, yanlış aşk vardı...
