Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul...
İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde...
Ve ben,
Sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum.
Hurç
neye yarar aydınlığın
peşinde koşmak
lambayı söndürünce
göz gözü görmüyor
bir çift güvercindir ayakların
karanlıkta akrep gibi
yabancıdır çünkü insan
bekleyişin sürekli
Sayfa 416Kitabı okudu
Bu Bir Kasaba Meydanıydı
gündüzün derisini yüzüyorlar
kanlı bir ceset kalıyor ortada
bense yalnızlığı seçtim şimdi daha büyük
bir kentin avlusunda yaşıyorum
artık tragedya yok ölmek
ya da öldürmek var
Sayfa 447Kitabı okudu