Ömrüm
Ah benim ördükçe sökülen
Yakasız kolsuz hırkam…
Sayfa 7
Feride,
Şimdi yanaş kıyılarıma bir vapur gibi;
Çarpıp durayım güvertelerde gözlerine...
(Beni böyle eller,
beni yollar, beni yeller,
kelepçeler, hücreler beni
alıp gitmeye,
inan ki Feride inan,
aşk, önce !)
Sayfa 31
Artık gözümü kırpmadan vurabilirim kendimi de ; vurabilirim kendimi bir usturanın katil çeliğiyle. ya da o paslı tüfekle 24. 00 sonrası... Bir namlunun ansızın dağıtacağı beynimi bırabilirim bulvarda aç gezinen itlere ; ardımdan kan... Kan koksun gece !
( Bilirim cesedimin üstünde bir dal kılır, bir yaprak hışırdar yine; orda '' kime ne '' sin
sen; alıp gidensin kendini kendinle...)
Sayfa 79
Her deniz bir martı, her ömür bir tufan, her rüya bir uyku, her nota bir şarkı, her mezar bir ölüm, her güneş doğacak bir kuytuluk bulur ya kendine , bulur ya ;
ben
senden
başka
sen
bulamam...
B u l a m a m !
Sayfa 87
Sonra geceye şiirler okudum, bitti
bitmedin !
Sayfa 41
Anlamakla katlanmak arasında tükendim...
Sayfa 53
Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya.
Ona sorarsanız
"Lafı bile edilmez, mikroskopik bir zaman."
Bana sorarsanız
"On senesi ömrümün."
Bir kurşun kalemim vardı ben içeri düştüğüm sene.
Bir haftada yaza yaza tükeniverdi.
Ona sorarsanız
"Bütün bir hayat."
Bana sorarsanız
"Adam sen de, bir hafta."
Hem istiyorum ki
Kimseler bilmesin sevgimizi
Nasıl görmezse gözüm gözümü
Sevinin içinde yitip
Bilmeyelim biz bile bizi
Öyle bir giz kalsın bu sevi
Kendimizden de saklayıp
Biz bile unutalım bu gizi
Hem de istiyorum ki
Duyuralım haykırıp dünyaya
Bütün insanlar
Canlı cansız tüm yaratıklar
Tek bilmeyen kalmasın
Bu eşsiz benzersiz sevgimizi...
2 Aralık 1983
Sayfa 17Kitabı okudu
Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür, bilmek bütün acıların anasıdır
Sayfa 85