Sabitlenmiş gönderi
Tanrıya bağlanmayan bir birey dünyanın fiziksel ve ahlaki kışkırtıcılığına kendi kaynakları ile direnemez.
ama ben o hüzün çiçeğiyim
hatıranın dallarında açıyorum
ey başlarını gecenin siyah kucağına koymuş
gözyaşlarına benzeyen yıldızlar
ey o sonsuz âlemden bu dünyaya
bir pencere açan yıldızlar
Okur Takip Önerileri
canıma çöken bu üzüntünün benim sebebi
kendim düştüm şimdi ağlamayacağım
ey kalbi saflıkla dolu kadın
erkekten vefa bekleme asla
o bilmez aşkın ne olduğunu
kalbinin sırrını ona söyleme asla
evet, sevmenin başlangıcıdır bu
yolun sonu saklı olsa da
ben başka bir son düşünmüyorum
sevmek güzeldir zaten başlı başına
Bir kitap okudu
384 syf.
·
Puan vermedi
Kalbimin, çocukluğumun mahallesinden çaldığı bir sokak var
Yaşam belki de
Benim bakışımın, senin gözbebeklerinde kendini harap ettiği o kapalı andır.
Ve bunda öyle bir his var ki
Ben onu ayın ve karanlığın idrakiyle karıştıracağım.
Bedenin nuru ve ışığı olan ruh, gam ve üzüntü hissettiğinde; ışık vermeyen, parlaklığı gitmiş, tutulmuş bir güneş gibi olur.
Korktuklarının çoğu sana zarar vermez.
Bilge kimseler insanın başına gelmesinden çekindiği korkunç şeyleri toprağın üstünde oluşan sise benzetirler.
İnsan dışarıdan yapılan telkinleri kendi ruhundan gelenlerden daha çok kabul eder. Çünkü kendi görüşü çoğu zaman arzularına mağluptur ve fikirleri, arzularıyla iç içe geçmiştir.
Kendimizi kelimelerle aldatmayalım.
