Bu isimleri unutmamak gerekiyor
Türkiye’nin büyük kentlerinin pek çoğunda deprem acısıyla boğuşan insanlara yardım edebilmek için pek çok şey yapıldı... Örneğin gündelik yaşamda, saçı uzun, küpe takıyor, kıyafetiyle düzene uygun görünmüyor diye dışlanan rockçılar 12 saat boyunca, İstanbul Maçka’da konser verdi. Binlerce genç bu konsere harcadıkları paranın nereye gideceğini bilerek geldiler buraya...
Konserler sabah 11.00’da Hayko Cepkin’le başladı ve gece 23.00’a kadar sürdü. Etkinlikte yer alan isimler şöyleydi: 4x4, Aslı, Aylin Aslım, Aydilge, Ayşe Saran Murder King, Barlas, Can Bonomo, Cem Köksal, Çilekeş, Demirhan Baylan, Demir Demirkan, Dilemma, Duman, Direc-t, Emre Aydın, Ete Kurttekin, Feridun Düzağaç, Foma, Gece, Gece Yolcuları, Gripin, Haluk Levent, Hayko Cepkin, Kurban, Mabel Matiz, Malt, Marsis, Melis Danişmend, Model, Moğollar, Mor ve Ötesi, Multitap, Ogün Sanlısoy, Özge Fışkın, Öztürk, Pamela, Redd, Şebnem Ferah, TNK ve Yüksek Sadakat.
I love her, but there is no going back. No bonfires on the beach. No mouths pressed together. No hungry fumblings. No fingers through her hair. But maybe I can go further back, to a less complicated time when cute was an accurate description of my grandfather and Mabel was simply my best friend.
Sayfa 122 - old times, good times.
"Örtmen" "hoca" olmamıştı daha... Silgiler kokusuz, domatesler hormonsuzdu. Servis yoktu, okul çıkışında sımsıkı sarılan anneler vardı. Kara tahta fena tozutuyor, beyaz kolalı yaka boğazımı kesiyordu. "Şans, talih, kader, kısmet 5 kuruşa" satılıyordu. Zenci kızlı Mabel sakızından Cemil Turan kartları çıkıyordu. Çamlıca gazozunun içine leblebi atıp içince daha eğlenceli oluyordu; kerrat cetveli zor ezberleniyordu; yerli malı
haftalarında kuru incirle üzüm yeniliyordu, hiçbir şey atılmıyor, onarüıp yeniden giyiliyordu. Takvimler 1968'i gösteriyordu.
20. yüzyılın en güzel yıllarından biri başlıyordu; ne yazık, biz bunu bilmiyorduk.
