Gün geldiğinde
seni koruması için eğittiğin o canavar
en büyük korkuna dönüşüp seni yaralar.
Kan akar, gece susar
deşhete ait gözler sisli pencerelerden bakar.
Her cana varan beden,
öldürmez seni bazen ruhunu paralar.
Üşümemek için sığındığın canavarın ininde,
kalbin kan ve gözyaşı ile sıcaklar.
Gözlerinde korku, yüreğinde deşhet var.
Söylesene canavar terbiyecisi,
ruhunu savunmak için
ilk kim dişlerini hazırlar ?
Göz attığın yarınlar,
artık geçmişinden daha yakınlar.
Dişlerini çıkarmış canavar,
geçmişi de sırf senin için mi parçalar ?
Yoksa minnet duyduğundan mı,
yalanlarına kanar ?
Eğer ona kanatlarını geri verirsen elbet uçar,
ama vermezsin, zalimdir asıl cana varanlar.
- ʚїɞ