— biraz spoilerlı olabilir dikkat—
Maceraya hız kesmeden devam ederken işin içine aile dramaları giriyor. Percy’mizin nur topu gibi bir kiklop üvey kardeşi oluyor. Tyson’ çok sevdim, kesinlikle çok iyi bir kardeş ve dost. Kendini bir çok kez kardeşi ve dostları için ateşe atıyor, benim tek gözlü üzümlü kekim<3 Luke her kitapta şerefsizliğinin dozajını arttırıyor yada biz planlarını zamanla öğreniyoruz kendisi başından beri zaten şerefsizdi. Hiç haz etmiyorum kendisinden, tam bir drama queen. Yani o kampta herkes zor hayatlar yaşıyor ve hiçbirinin tanrı-tanrıça ebeveyni onları kâle almıyor. Ancak kendisinin girdiği tripler, gerçekten katlanamıyorum. Biraz ilgi verin abime diyerek konuyu kapatıyorum. Asıl bomba tabiki kitabın sonunda patladı, Thalia’nın hortlaması kesinlikle beklenmedikti. Kitap genel olarak ilk kitaptaki gibi akıcı ve macera doluydu. Keyifle seriye devam ettim.
Canavarlar DeniziRick Riordan · Doğan Egmont Yayıncılık · 20175,6bin okunma
“Bilmiyorum, Percy. Ama her kahramanın bir ölümcül hatası vardır. Eğer ne olduğunu bulup kontrol edemezsen... Zaten buna bu yüzden ‘ölümcül’ diyorlar ya.”
Uykulu bir gevşeklik çöktü üzerime ; hoş bir kesiklik ; dağıtmaya kalkışmadım. Karanlık koyulaşmıştı epeyce ; hafif meltem, sedeften denizi oyuk oyuk yapıyordu. Direkleri göğe dayalı gemiler, siyah gövdeleriyle, dilsiz canavarlar gibiydiler. Sert kıllarını kabartmış öylece duruyor, beni bekliyorlardı. Acı duymuyordum,açlığım acımı uyuşturmuştu. Bunun yerine, kendimi pek hoş şekilde, çevremdeki her şeyle ilintisiz boş hissediyor, kimse tarafından görülmeyişime memnun oluyordum.