Yok etme üzerine kurulu bir dünyada, bir şeyleri var etmeye çalışmak...
Bir insanla aynı yöne doğru yürümek bircok manaya gelebilirdi. Her şeyden evvel, o an için bir kader ortaklığı paylaşılıyordu. Dünyadaki milyarlarca insan arasından aynı yöne bakmak için beni seçmiş, dünyanın üzerinde benimle birlikte yürümeyi tercih etmişti. Milyarda bir ihtimaldim ve bence çok şanslıydim. Yağmurdan kaçisan insanların arasında hayatın tadını çıkarmaya hevesli iki bedendik. Her şeyden ve herkesten uzak, hem kendi halimizde hem de beraberce olmanın tadı... İşte dünya güzel bir yerdi. Yaşananlar yaşanmıştı, yaşanacaklari düşünmenin acelesi yoktu ;nasılsa zamanı gelince bize tercih hakkı birakmayacaklardi. Şu anda olanların en kıymetlisi ise yan yana olmamızdi. Yere düşen yapraklar gibi sararıp solan hayatlarimzda, o anın tadını çıkarmak kadar kıymetli bir şey daha var mıdır?
Sayfa 42 - everestKitabı okudu
Çoğu insanı tanıdığımızı zannetmemiz gibi bir durum bu da. İnsanları tanıyoruz ama bilmiyoruz. Çünkü bilmek tanımaktan daha uzun bir kelime.
Sayfa 67 - AlakargaKitabı okudu
