Hani olur ya bir ev olur içinde anne baba ve çocuklar , işte sokak nöbetçileride bir yuva gibi . Tüm yaşadıkları zorluklara rağmen savaşan yedi insan.
Hepsinden öğrendiğim şeyler var hepsinin bana kattığı çok şey var. Helinin o sıcacık kalbini , Yankının her şeyini , Bartunun abi sıcaklığını , Işığın acılarını , Lalin anneliğini , Mutlunun bitmek bilmeyen neşesini ve Kozanin çocukluğunu seviyorum. Onlar artık benim ailemin bir üyeleri gibi. Bir kitaptan daha fazlalar sanki gerçek gibiler her zaman yanımdalar.
Ve benim canım Aslım Raifem bana umudun her zaman olduğunu öğreten kadın , sen benim çocukluk yaralarımı iyleştirdin sana minnettarım. İyi ki varsın.
Sokak lambaları her zaman yolunuzu aydınlatın ...