Sagopa Kajmer- 40
Hiç kimseler savunamıyor doğruyu sanki
Herkes tutmuş eğriyi, deli bilmez kötüyü iyiyi
Bu kabus zehri kalbimi buzla doldurdu
Buzdan bir tabut oldum sanki
Ancak erimem gerekirdi
Kurtulmak için sanki!
Dosdoğruyu görmeden terk etmeyin istedim
Herkes, beni terk etse kaç yazar ki?
Bir gün, hepinizi terk edeceğim bilin ki
Terk-i diyar eyleyeceğim
Gelin görün ki...
Sade' in Tanrı konusundaki düşüncesi en azından insanı ezen ve yoksayan bir cani Tanrı düşüncesidir, böylece insan cinayeti Tanrı cinayetine karşılık vermeyi sürdürür.
Sade tanrısız mıdır?
İnanmakla kişinin hiç bir şeyi yitiremeyeceği, buna karşılık, inanılan doğru çıkacak olursa kazancının sonsuz olacağı düşüncesi ile inanmayı önerir.
Sayfa 53 - I. PascalKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Memedin içinin karanlığından bir ışık yolu geçti. Uzun bir ışık yolu. Bu anda düşmanlıkların, kinlerin, sevgilerin, korkuların, kaygıların, yiğitliklerin üstünü kalın bir uyku örtmüştü. Düşler çarpışıyordu. Düşler yaşıyordu şu anda.
Önce bakışlar çürür.
Gözlerinde arada bir, iğne ucu gibi bir parıltı yanar söner. Keskin, batan bir parıltıdır bu! Bu pırıltıdan korkulur. Bu bakışlar nereden gelir? Belki yaratılıştadır. En doğrusu, çekilen işkencede, dertte beladadır. Çocukken Memedin gözleri bir hayranlık, sevinç içinde parlardı.
Dağların bağrına yaslarım sırtımı.
Bak şu çocuğun haline! Canından usanmış da kendisini, dağlara, kurdun kuşun arasına atıvermiş!.. bak hele!"
Çünkü onda, bir sanatkâr yaradılışından çok, duygusal bir yaradılış vardı; güzel görünümler değil, duygulanmalar peşindeydi.
Üzgün, küskün, kaderi suçlar, dünyayı kıskanır, insanlardan tiksinir bir halde, daha yirmi ikisinde bir köşeye çekildi, huzur içinde yaşamaya karar verdi.
Kimdir başkaldıran insan? Hayır diyen biri. Ama yadsırsa da vazgeçmez; evet diyen bir insandır da, hem de daha ilk deviniminde.