Cinsellikten Yahudi sorununa, sembolizmden felsefi meselelere ve edebiyata dek her alanda yazmış, şu ana dek yirmi iki ciltlik eseri yayımlanmış bir yazar olan, ancak pek az tanınan, pek az okunan, tanınmayı ve bilinmeyi ise hem içerik hem de hiçim bakımından hak eden Albert Caraco’nun eserinin en özlü kısmı olan “Kaos’un Kutsal Kitabı” ideal bir saldırı malzemesi, bir dinamit, bir tahrip kalıbıdır: Yoğun, kısa, esildi, terörist, sert, kehanet dolu, provokatif, karanlık, gizli ve yeterli...
İnsanlar boş yere tapınaklara koşturuyorlar, ortak ölümün gölgesinde, tapınaklar sonunda müminlerin başına çökecektir.
Boşluk iyidir, boşluk azizdir, boşluğun kötülükle eştözlü olmasını isteyenler kötülüğün sürmesini ve yeryüzünde kötülük hakimken, kendi varlıklarını sürmesini arzulayanlardır.
"Kendinin farkına varamayan bir gücün sonu kaostur."
Sel
en kötü düşmanlarımız, bize umuttan söz edenler,
Sayfa 56Kitabı okudu
Sadeliği arıyoruz ama bunu ancak ölümde
bulacağız.
Yalnızlık, ölümün okullarından biridir.