Diyor ya Hüsnü Arkan “Bir çiçek büyütmüşüz
saksıya sığmaz.”
Öyleydi ya, sığmazdı hiç.
Sığamazdı benim çiçeklerim...
Kendimden taşıp yollara dökülürdü.
Öylesine bol ve öylesine gürdü umutlarım.
Şimdiler de köklerini kesmekle yükümlü umutsuzluklarım.
Bir bir dökülüyor çiçeklerim.
Boşaldı saksıda çiçek,toprakta umut...
Sevinçlerim bu vakitlerde gökte turnalar gibi,
Gitmek üzereler, toparlanmışlar kaçarcasına...
Beni öylesine bir başıma bırakacaklar toprağımda,
Kaçtığım kışta,
Bu hiçlikte,
Bir başıma.
Şimdi ben,
Yalnızca ben izleyicisi oldum bu vedanın...
•Ceren Atalay
21:28 19 Eylül