Yağmur
Mumlar söndüğünde köyde, hepimiz toplanırdık ninemin dizinin dibinde. Çiçekli bir fistanla yamalanmış bir elbise. En çok dikkatimi çeken buydu çocuk aklımla. Hâlâ hayretle hatırlarım... Nineme sorduğumda uyumuna rağmen fistanı, ellerimde tutarak çiçekleriyle, bahar gibi bakardı, genç kız gözleriyle... Ve anlardım ve elbet ki yıllar sonra çok daha
Üç İki Bir
Bir, iki, üç
Gülümseyin çekiyorum
Sizi değil hanımefendi
Arkanızda duran çiçeklere söyledim
Size gülmek yakışmıyor
Lütfen çekilin önümden
Neden ağlıyorsunuz
Kötü birşey mi söyledim size
Lütfen hayallerimi terk ediniz hanımefendi. Henüz aşık olacak kadar tanımıyorum sizi. Zira bir yabancıya gönlünü kaptıracak kadar ilgiye aç ve inandıklarını çiğneyip geçecek kadar yalnız olsam da. Lütfen çekiniz gözlerinizi üzerimden. Baktığınız ve gördüğünüz arasındaki fark tahmin ettiğinizden çok daha fazla. Hayır! Korkum yok. Lakin sonlarına aşina olduğum başlangıçlarım var. Romantik komedi mi? Dramalar tüketiyorum perdemin önünde. Koca bir salon ve ben. Kalabalığın içinde yalnızım. Korkum yok, evet. Tutunduğum dalların zayıflığına değil, güçsüzlüğüne inandığım bileklerime kızarım genelde. Kaderci değil, yorgunum. Siz bana bakmayın. Hem birazdan ben gelirim sizin masanıza. Çelişkilerimin merakına kapılır, ruhuma bir pencere açmak için fark etmeden yaklaşırsınız usulca. Konuşmam ama anlatırım. Yanınızda durur öylece izlerim şaşıran çehrenizi. Ve kalbinize dokunur, karışabilirim size. Yüzeysellikten nefret etsem de sadece bedeninize çarpan dokunuşları da iyi bilirim. Çapkın değil, umutluyum ben gelecekten, aşina sonlarımın bir gün biteceğinden. Hem umut etmeyip de ne yapacağım? Gönlüme bağlı geçmişin çapalarını daha fazla çekemem ya. Sizde çekmeyin. Bakın duruyorum önünüzde. Sesim titrese de kelimelerim yıkılmaz. Ve hazır yeri gelmişken, Beni fetheder misiniz hanımefendi? Ruhum diyorum, Şu an nasıl da başka bir ruhun işgaline muhtaç, Anlatamam..
İnsan intihar ettiğinde ve ölmek üzereyken geçen o birkaç dakikada ne yapacağını bilemiyor, Helin. Ne düşüneceğini. Hayata yeniden tutunan kişiler de olmuş, acıdan mahvolan da. Ben bir odadaydım, ailemin evinde. Komodinin üzerindeki rubik küpü almış, onu tamamlamak istemiştim. Hayır, tamamlayamadan gözlerimi kapatmışım ama o küp bileğimdeki izden daha çok intiharın sembolü oldu.
Sahiden Helin, neden hiç bileklerime bakmadın? Ben ilk önce senin bileklerine bakmıştım.
Üstün Dökmen
Meslek seçerken Üstün Dökmen'den izin almalıyız çiçeklerim bundan sonra:)))Üniversitedeyken hiç unutmam bir hocam bu hocanın böyle gözüktüğüne bakmayın,günaydin dediğinizde bile cevap vermeyen bir kişiliği var demişti.Şimdi kişiliği olmadığını anladım.Sizin gibi köhneleşmiş fikirli insanlarla aynı ülkede nefes almak çok acı.
Misafir
Deldi geceyi deliren bir kuşun
Gerdanını saran gergin urgan
Artık her organ biraz yorgun ve ben galiba ölüyorum yalnızlıktan
Günlere sarın iltihaplı bedenimi bir namussuz infilak vakti
Hortumlar çayırlıktan döne döne yükselirken karanlık gökyüzüne
Uykusuz geceyi usturayla bölen tuhaf bir hatıra dolayın ayak bileklerime
Fütursuz bir çocuğa kalkan