Pollyana' ya Son Mektup
"Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
Uyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere
Sayfa 52Kitabı okudu
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
.............
Sonra yazları
Yaseminlerle sarmaş dolaş bir balkonum oldu
Balkon yaseminlerle sevişirdi
Yaseminler yaseminlerle sevişirdi
Rüya hülyayla
Sayfa 48Kitabı okudu
Yaseminlerle sarmaş dolaş bir balkonum oldu
Balkon yaseminlerle sevişirdi
Yaseminler, yaseminlerle sevişirdi
Rüya hülyayla sevişirdi.
Ben o beyaz ve güzel kokan çadırın altında
Geceyle sevişirdim.
Bir davet gibi otururdum balkonda
Beyaz bir örtü gibi sarardım acılarımı başıma
Ben sevgilisi çile olan bir gelindim Pollyanna
Gel derdim gel, kim olursan ol yine gel…
Çiçekli bir düğün davetiyesi gibi otururdum balkonda
Yıldızlar ürkerdi, titrerdi davetimden
Ayın etrafında beyaz bir hale dönerdi
Bileklerimi uzatırdım çıplak, beyaz ve ince
Işıktan bir kelepçe istedim yüz görümlüğü olarak Pollyanna.
Secde eden alnımı,
Şarap içen dudaklarımla öpmek istedim.
Dizlerimde ve dirseklerimde nasır tutan arayışımı
Beyaz bir merhemle ovmak istedim.
Beyaz bir günahtır aramak kimi zaman Pollyanna…
Oturduğumuz yerden çevremize bakalım. Mesela begonvillere. Balkon korkuluklarını aşıp eve ulaşmaya çalışıyorlar. Şimdi kış sonu, bahar başı. Bir-iki çiçekli dalı, ısırgan dikenleri ile tehditkâr ve sevimsizler. Oysa yaz başında kelebek kanadından hafif ve narin pembe taç yaprakları ile deli bir kahkaha gibi patlıyorlar. Çiçekleri balkon zeminine döküldüğünde esinti ile birbirlerine sokulup öbekleşiyorlar. Toplayıp cam bir kase içinde, salondaki masaya bırakıyorum. Canlı pembe olarak eve giriyorlar ve fakat günbegün soluyorlar. O soluk halleri ile bile insanın içine incecik bir hayat neşesi veriyorlar. Yine mi iç? Begonvillere hayranım. Dikenleri hariç. Bir kızım olsaydı adını Begonvil koyardım. Kızımı seven, dikenine katlansın.
Sayfa 17 - İletişim, 2021Kitabı okudu
"..Uyumadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi
Duaya açılan avuçlarım
Avuçlarıma kar yağardı
Kimi zaman tipi...
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna
Ben hep mahzun kaldım.
Kocaman bir
Sonra yazları
Yaseminlerle sarmaş dolaş bir balkonum oldu
Balkon yaseminlerle sevişirdi
Yaseminler yaseminlerle sevişirdi
Rüya hülyayla sevişirdi.
Ben o beyaz ve güzel kokan çadırın altında
Geceyle sevişirdim.
Bir davet gibi otururdum balkonda
Beyaz bir örtü gibi sarardım acılarımı başıma
Ben sevgilisi çile olan bir gelindim Pollyanna
Gel derdim gel, kim olursan ol yine gel. ..
Çiçekli bir düğün davetiyesi gibi otururdum balkonda
Yıldızlar ürkerdi, titrerdi davetimden
Ayın etrafında beyaz bir hale dönerdi.
Bileklerimi uzatırdım çıplak, beyaz ve ince
lşıktan bir kelepçe istedim yüz görümlüğü olarak Pollyanna.
Secde eden alnımı,
Şarap içen dudağımla öpmek istedim.
Dizlerimde ve dirseklerimde nasır tutan arayışımı
Beyaz bir merhemle ovmak istedim.
Beyaz bir günahtır aramak kimi zaman Pollyanna ...
Pollyanna'ya Son Mektup
Aşk mektupları elbette yakılmalı, geçmiş en soylu yakacaktır.”
(Nabokov)
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
Uyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma
Sayfa 50Kitabı okudu
Söyle Amor?!
Sen nasıl böyle güneşli Pazar sabahı
Sen nasıl böyle şekerli keyif çayı
Sen nasıl böyle çiçekli balkon sefası
Sen nasıl böyle yoksun ortalarda
Ya hu senin şarkıların nerede?
Şimdi şuraya,
Pazar'ın sabahına,
Sevmenin kuşlusuna-kanatlısına,
Özlemenin yamacına,
Yamacında açan çiçeğine,
Çiçekte boy veren şiirine,
Söylenmeyip yük olanların ağırlığına,
Kederin gizliden keyif veren yanına,
Gidenlerin boşluğuna,
Kalanların hoşluğuna...
Hayatın tam ortasına,
Bir şarkı bırakayım da...
Herkes dinlesin.
Günaydın ya hu, günaydın!
👇👇👇
Neraida ~ Mario Frangoulis 🍂
youtu.be/VWpEq77uuZU 💙