"Fırsat bulursam, bir gece bir dağın tepesine çıkıp, sırt üstü uzanacağım toprağa, yıldızları seyredeceğim."
Çocuk ruhunda onu seven yetişkinlerin bilmediği derinlikler vardır. Görmüşüzdür hep, çocuklar, durup-dururken ağlamaya başlarlar, avutmak için ne yapsanız boştur. Bu bile, çocuğun karşılanması gereken gizli ihtiyaçları olabileceğinden kuşkulanmamıza elverir sanırım.
Sayfa 59Kitabı okudu
Dante, nefretin kol gezdiği cehennemde bu kalp katılaşmasını dile getirmek için şöyle konuşur: "Kalbim kayalaştı, yumruğumu vuruyorum ona, elim acıyor!"
Sayfa 183Kitabı okudu
Komşumuzun düşüncesine saygı, insanın içindeki gururu altetmesine; çevremizdeki insanların uyarısı, içimizdeki hırsı dizginlemeye; dost bildiklerimizin sert tepkileri, öfkemizi yenmeye; yaşayabilmek için çalışma ihtiyacı, ön yargılarımızı içimizden silmeye yarar.
Yetişkinler küçüklerin nasıl kolayca güvendiklerini, kırıldıklarını oldum-bittim anlamazlıktan gelirler.
Aynı kusurları paylaşanlar, içgüdüsel olarak birbirlerine yardım eder, ortak kusurları üzerine kurdukları birlikten medet umarlar.
Bir yetişkinin çocuğu anlayabilecek kadar ona yaklaşabilmesi, onunla kaynaşması ise, ancak sevgi gücüyle olur
Öğretmenler, kendi sorumluluklarından ve otoritelerinden başka bir şey düşünmediklerinden, çocukların dikkatlerini ayakta tutabilmek için azardan ve dayaktan medet umuyorlardı.
Çocukların yardımı da olmasa, yetişkinler bu düzen içinde büsbütün yozlaşırlar. Yetişkin, kendini yenilemeyi unutmuş, yüreği sert bir kabuk bağlamış, vurdumduymazlaşmıştır. Onu uyaracak, uyandıracak yeni bir ses, yeni bir esinti, yeni bir haberci, yeni bir muştu lazımdır.
Bir toplumun işleyebileceği en büyük günah, çocukların yararına kullanabileceği gücünü, varlığını onların zararına kullanmasıdır.
Yetişkinler, ellerindeki parayı en olmadık zırvalara, lükslere harcamakta, ziyan etmektedirler. En aşağı böceklerde bile bunun tersi davranış geçerliyken, karıncalar bile yavruları için besin biriktirirken, çocuklarının geleceğini hiç düşünmeden elindekini, avucundakini o uçak denen, harp gemisi denen, roket denen azrail oyuncaklarına harcayan insanlara ne kadar sövülse yeridir.
İnsanoğlu, kendine uygun olmayan bir çevrede de büyüyüp yetişebiliyor. Hakkı olan cennetin dışında tüketiyor ömrünü.
Yapılamayacak şey yoktur, yaşam baştanbaşa coşkunluktur. Her çaba, gücünün biraz daha artmasını sağlar.
Yetişkinin gerek ruhsal, gerekse fiziksel sağlığı nasıl bir çocukluk geçirdiği ile yakından ilgilidir. Bizim yanlışlarımız çocuklarımızı etkiler, onlar üzerinde silinmez damgalar bırakır. Biz öleceğiz evet, ama yanlışlarımızın cezasını çocuklarımız çekecek.