Çok tuhaf bir histi bu. Sanki yeniden doğmuş gibiydim. Yerimde duramıyordum sanki. Bir gürültüyle motorlar çalıştı sonra bedenimi koltuğa yapıştıran bir itiş gücü ve bir anda havadayım. Artık tamamen özgürdüm. Bulutların arasından geçerken bir anda çocukluğum aklıma geldi.
Güç idrak - Fatih Yılmaz
Çocukluk bilyelerimi özler oldum.
Kasketi takıp kapşonu çekip.
Top peşinde koşar halimi.
Mahalle çocuklarında köktüğüm.
Bilyelerimi, tasolarımı, kağıtlarımı özler oldum.
Ve bir de bana baktığında.
Gözlerini gözlerime sabitlemeni özledim.
Söyle şimdi çocukluğum gelir mi geri?
Peki gelmezse geri çocukluğum.
Çocukluğumun mutluluğunu verir misin bana?
Sabitler misin gözlerini gözlerime?
Sen bak gözlerinle gözlerime.
Ben razıyım çocukluğumun gelmemesine.
(M.H.B)
Çocuk
Sükutun çığlık olduğu geceler vardı eskiden
Ansızın gelen sürprizler vardı eskiden
Oysaki bugün bi yığın çözüm bekleyen sorulara susup sükutu hayaller var
Nerde bir çocuk görsem köşe başında bekleyen
Öyle ağlamaklı öyle sessiz
Ve gözyaşlarını kol yenine silen çocukluğum dikilir karşıma
Çocukluğum siyah bir perde gibi iner gözlerime
Siyah bir çocuğum ben, hayallerinin göçüklüğünde evsiz kalmış. Evrenleri sığdırdım içime, insanları sığdırdım. Karanlığa yer açtım ben, karanlık bile dolduramadı içimi. Kendi benliğimin gölgesi olmuşum. Yazıyorum, içimde kopan fırtınaların gözlerimden yıldırım olup düşmemesi için yazıyorum. Suskunluğumdur benim yazılar, belki de en iyi yaptığım şeydir bu. Belki de yüzlerce kelimeyi değmediğim için heba edip sıkıştırmışım bir kenara. Bazen yazılarada sığmıyorum, bazen yazılar bile fazla geliyor. İçim deniz olur taşar da, dilim varmaz anlatamam. Yitip gitti çocukluğum, şimdi o salıncak demirlerini tutmaz ellerim. Şimdi o salıncak demirleri bensiz uzanır gökyüzüne doğru. Yitip gittiler, kırık kaldı içimiz, daima sevdik bizde sevmediler hiç.
Durgunum, yorgunum, uykusuzum.
Yoksunum, yoksulum, umutsuzum.
Hayatın içinde hep duma dum...
Yine de küçük bir çocuğum.
Tutunduğum tek dal,
içimde yaşattığım çocukluğum.
(ihtiyar – Sahipsiz Ölüler)
Geceleri en çok çocukluğumu özlerim . Bir de seni .
Sen. Çocukluğum kadar özelsin ,meybuz kadar güzel , Ve akşam ezanı kadar tedirgin ..
Gökmavisi çocukluğum,
En sevdiğim rengi ver bana,
En sevdiğim ayakkabımın rengi,
Çocukluğuma götür beni,
Boş ve sessiz kaldırımlara,
Issız sokaklarıma,
En sevdiğim şarkım,
şehrimin düşlerinde koştur beni,
En sevdiğim uçurtmam,
Şehrimin rüzgarlarında uçur beni,
Umutlarımın yeşerdiği gökyüzü,
Sen bana yetersin...
(D.B)
Eğer gülümseme yüzü daha da çekici hale getiriyorsa o, güzel bir yüz demektir. Fakat gülümsediği halde o yüz eskisi gibi kalıp değişmiyorsa o vasat bir yüzdür. Eğer tebessüm güzelliği bozuyorsa, o zaman o yüz çirkin demektir.
Tolstoy- Çocukluğum
Ankara
Herkes İstanbula sevdalı.
Umrumda değil o muhteşem Boğazı,
Binbir gece masallarını andıran mistikliğinden bana ne,
Benim hayranlığım başka, kimseninkine benzemiyor.
Kimine göre resmi, soğuk, bilmem ne vesaire der dururlar.
Ama o puslu, soğuk ayazına vuran havası bile içimi yakar durur.
Ortasında kurulu kalenin eteklerinde ki gece kondularını,
Bırak taşıt geçmesini, adam geçmez tek sokağını bile hiç bir yere değişmem.
Çocukluğum,
İlk sevdam, ilk yanlışım,
Ve toprağına bir bir sevdiklerimi verdiğim,
İlk terk ettiğim ve hep özlediğim kent...
Çocukluğum, bugün artık neredeyse hatırlayamayacağım kadar uzaklarda kaldı.
Leyla, Alexandra Cavelius
Ellerimi Bulsaydın
Beni denizlere alsaydın
Belki cocukluğum biterdi
Sen ellerimi bulsaydın
Bu vapur yine giderdi.
Nevzat Çelik