"Çocukluk bir cehennemdir."
Sayfa 15 - İthaki Yayınları, 21. BaskıKitabı okudu
Eğer bir cehennem varsa ve tabii ki cehennem var, o zaman benim çocukluğum cehennemdi. Olasıdır ki çocukluk her zaman bir cehennemdir, çocukluk cehennemdir.
Çocukluk Bir Cehennemdir
Hepimizin içinde bir anne, baba ve çocuk bulunduğundan söz etmiştim. İç sesimizin sertleşmesi, içimizdeki annenin ve içimizdeki babanın sesinin sertleşmesidir ve bu durumda içimizdeki çocuk küçük, zayıf, çaresiz kalır. Güçlü psikoloji, içimizdeki çocuğun güçlü olduğu psikolojidir.
Sayfa 82Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Alfred Adler, çocuğa sadece olumlu ilgi gösterilmesi gerektiğini, çocuk olumsuz bir şey yaptığında en ideal davranışın bunu görmezden gelmek olduğunu, olumlu ilgi gören çocuğun zaten olumsuz ilgi çekmeye de çalışmayacağını savunur. Biz ise tam tersine, çocuk olumsuz bir şey yaptığında tepki veriyor, desteklenmesi gereken olumlu davranışlarına ise sessiz kalıyoruz. Olumlu ilginin bir çocuğu "şımartacağı", baştan yanlış bir düşünce. Nitekim bir çocuğa asla "fazla iyi" davranamazsınız; bizim anladığımız anlamda, bir çocuğu asla şımartamazsınız.
Sayfa 72Kitabı okudu
Çocukluk bir cehennemdir.
Bunun en önemli nedeni, çocukken bize yapılan yanlışların yanlış olduğunu bilmememiz.
Çocukluk Bir Cehennemdir
Çocukların, ergenlikte olduğu gibi, bazen sırf "karşı çıkmak için karşı çıkmaya" ihtiyaç duydukları doğrudur. Kendi kişiliğini anne-babasının, öğretmeninin, büyüklerin, dünyanın kişiliğinden ayırmak, ayrı bir varlık olarak ortaya koymak için çocuğun karşı çıkması elzemdir, sağlıklıdır. Çocuklar olumsuz davranışları, bir şey başarmak için, kendilerini ispatlamak için sergilerler. Çocuğun olumlu biçimlerde kendisini ispatlamış hissetmesini sağlamak, bu olumsuz davranışların azalmasına yardımcı olacaktır.
Sayfa 71Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
...Bir çocuğa raftaki bir nesneyi almak istediği için "Kötü çocuk!" diye kızdığınızda çocuğun sizin ona neden kızdığınızı anlaması hayli zordur; o bundan sadece, "kötü çocuk" olduğu sonucunu çıkaracaktır.
..."Kötü çocuk" dediğiniz bir çocuk, "kötü çocuk" kimliğiyle kendisini özdeşleştirir ve gerçekten de, sizin gözünüzdeki "kötü çocuk" haline gelir. Çocuklara yaklaşım, kendilerini gerçekleştiren kehanetlere benzer.
Sayfa 69Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Bu kitapta sıklıkla değineceğim Amerikalı psikoterapist Thom Hartmann'ın, düşen bir çocuğa ne denilebileceğini tartıştığı bir örneği var. Küçük bir kız düşüp yanında dizini incittiğinde ilk tepkisi "Off, çok acımış olmalı!" demeye hazırlanmak olmuş, ancak bunu tam söyleyecekken, bunu aslında çocuk değil, kendisi için, kendisini rahatlatmak için söyleyeceğini, çocuğun bu sözden hiçbir fayda sağlayamayacağını fark etmiş. Küçük kızın dikkatini olumsuz acı yerine olumlu iyileşmeye yönlendirmeyi denemiş. Acı her an azalmakta olan bir şey olduğu için, "Hmm, şimdi çarptığı andan daha az acıyor olsa gerek," demiş. Kız tam ağlayacakken, bunu duyunca durup düşünmüş. Şaşırarak ve ciddiyetle, "Evet, gerçekten de daha az acıyor," demiş.
Sayfa 63Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
..."Anne/baba olmak, kimseyi değiştirmez; ancak insanın gerçek kişiliğini ortaya çıkarır,"...
Sayfa 53Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Anne-babalık deneyimi, çocuğunuzla ilişkiniz üzerinden sizi kendi çocukluğunuza ve çocukluğunuzdaki anne-babayla ilişkinize götüren ve bunları kendi anne-babalığınızda yeniden yarattığınız bir süreçtir.
Sayfa 51Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Aile bencilliği ya da toplum bencilliği, bireysel bencillikten çok daha zararlıdır; ancak kimse onlara toz kondurmazken, çoğunluk, bireyin kendi varlığını savunmasını çeşitli biçimlerde aşağılar. Kişinin kendi bağımsızlığını kazanmasını engellemek için her tür önlem alınmıştır.
Sayfa 49Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Hayatta varoluşunuzu en güçlü, en coşkulu, en yaratıcı biçimde ortaya koyduğunuzu içinizde duyduğunuz, kendi yaptığınız, başardığınız herhangi bir şeyi düşünün; bunu aileniz sayesinde değil, ailenize rağmen başardığınızı göreceksiniz.
Sayfa 49Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Kadınlar, kız çocuk oldukları için gördükleri ve bir şekilde kabul ettikleri eziyeti, oğullarına değil kızlarına yaşatıyorlar. Çocuk sahibi olduğumuzda da içimizden tanımadığımız biri çıkar. İşte o, olumsuz yanlarımız kadar en derin travmalarımızın da can bulduğu yeni bir kişidir. "Anne arketipi" (mother archetype), zıt kutuplu "melek" (angel) ve "kötü cadı" (witch) arketiplerini aynı anda barındıran, bu iki yöne de gitme potansiyelini içinde barındıran bir arketiptir. Nitekim çocuğun kafasını karıştıran da bu.
...Annenin "melek" tarafı, herkesin kabulü. Anne salt "kötü cadı"dan oluşsaydı, bu, çocuk için daha kolay olabilirdi. Ama başkalarının da çocuğun da, annenin "kötü cadı" tarafını "melek" tarafıyla örtbas etmek istemesi, "kötü cadı" tarafı "melek" yanının bir sonuncuymuş gibi göstermesi, işte, çocuğu ve bizi anneyi değerlendirirken çıkmaza sokan, çocuğun dramına ve bizim de yetişkinlikteki iç çatışmalarımıza, açmazlarımıza zemin hazırlayan, kendi çocuğumuza ve çocuklara karşı "kötü cadı"ya dönüşmemize neden olan ve tüm bunları görmemizi önleyen, bu.
Sayfa 47Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Bir insanın en olumsuz en sağlıksız yanını gösterdiği kişi her zaman çocuğudur.
...Ressamın oğlu Felix Klee 72 yaşında verdiği bir röportajda "Babamın iki yüzü vardı, şaka yapmayı çok severdi. Ama öte yandan da sopayı eline alıp çocuk eğitmeye kalkardı." demiş.
Sayfa 47Kitabı okudu
Çocukluk Bir Cehennemdir
Ankara'daki çocukluk atölyesine katılan tıp öğrencisi Sevgi Okuman, anne-babanın yalnızca cinsel istismar söz konusu olduğunda suçlu görülebilmesinin nedenini alt zihnimizde en büyük kötülüğün cinsellik olmasıyla açıklamıştı.
Sayfa 43Kitabı okudu