Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
loving
loving
@connellwaldron
somewhere in northern Italy
58 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Çok güzel, yararlı bir kitap. Kişisel gelişim üzerine bir terazi olsa tek başına çoğunu kaldıracak kadar dolu bana göre. İnce bir kitap, hiç uzatmadan yalın bir şekilde bilgiyi veriyor.
Şirket içerisinde rekabet. Enemies to loverımsı. O kadar da düşman değiller. Birbirini beğenen ama itiraf etmeyen çeşitli oyunlarla birbirleriyle uğraşan iki yönetici asistanın arasındaki çekişme ve aşkı anlatıyor.
Bir ara çok beğenilip konuşulmuştu. Merak ederek başladım ama beni sıktı. Çok Amerikan hikayelerin içine dahil olamıyorum. Her şey fazla kurumsal, fazla şehir, fazla gri, fazla zorlama geliyor.
Lucy karakteri sevimli olabilecekken kendine güvensizliği çok sıktı. Josh, sarmadı. İlişkileri atışırken güzeldi ama geri kalanı anlamadım. Heyecan unsurları oluşturulmaya çalışılmış ama fazla zorlama olduğundan geçmedi bana. O heyecan unsurlarının zorlama olması zaten akışın inandırıcılığını yitirdi ve sıktı benim için.
100 sayfadan sonrasını zorla okudum.
Weston bir hikayesi olan karakter olduğundan sanırım onunla daha çok bağ kurdum ve sevdim. Kitabın konusu klişe falan beklentim de çok olmadığından sorun değildi ama karakterlerin ilişkisi daha iyi yazılabilirdi. Ben kitaba dair en çok Weston’ı sevdim sanırım.
Bir oteli iki rakip aileden en iyi teklifi yapan alacak. Aileler yıllardır rakip. Kadın karakterin de erkek karakterin de ailesi birbirinden feci insanlardan oluşuyor. Bunlar da birbirine uzak bir geçmişleri de var ve fiziksel çekim onları yeniden bir araya getiriyor falan. Weston’ın çocukluğundan itibaren anlatılsaydı yine okurdum onu.
Okur Takip Önerileri
Korkunç bir yere bağlandı. Tatlı başlamıştı. Aşık olduğu kızı görmek için kadın kalığına giren Talat ve onun masum aşkı bunları hak etmedi. Konunun bağlandığı yere keşke bağlanmasaydık. Bir de Shakespearevari bir son. Etkilenmedim. Zorbalık, bir kızın hayatının mahvedilmesi ve bahsetmek bile istemediğim ilişkiler ağı var. Dönemin şartlarına göre değerlendiremiyorum, bana müsade bir son olmuş.
Okuması çok zevkli. Tatlı, hoş bir şekilde ilerledi. İlk kitaptan daha çok sevdim bu kitabı. Iris ve Declan daha samimi geldi sanırım. Patron asistan ama Iris’in iş bitiriciliği ve asla sakar vs olmayıp Declan’ın ona işinde saygı duyması daha doğrusu hakkını vermesi gayet doğru ve hoştu, dinamiklerini okumak zevkliydi. Toksikleştikleri yerler vardı elbet, sonu da epey hızlıydı ama beğendim genel olarak, sıcacık bir ortamdı, bir sürü farklı dilde kelimeyle anlaşmaları = kalp
3.5’tan 4. Zorla.
İyi başladı ama ne uzattın be Ana diyerek sıkılarak okudum. Neredeyse 600 sayfa kitap, bu kitabı aşk için alıyorsun bir de yani rekabet, iş, ceo dünyası okuyayım gibi bir beklentiyle de almıyorsun ama yarısı bu ve bunun gerçekten çifti bırak erkek karakteri anlamaya da pek katkısı yok. Ok, adam ceo, meşgul ve eli kana bulanmış. Zaten serideki her erkek karakter böyle, doktor olanın bile gözü döndü bir ara, bunu anlatmak için üç yüz sayfa şirketteki hain kim diye konuşmalara gerek yoktu diye düşünüyorum. Bu kariyer kısmının bir mesajı inceliği falan da yok. Ki Stella tarafı mesela öyle değildi, ailesi olsun mesleğindeki sorunlar olsun bir anlamı vardı en azından. Stella’nın sapığı niye işlenmedi mesela adam iki kere not gönderdi sonra bir anda belirdi ve yok edildi. Neyse. Aşırı hayal kırıklığı. Sonuç, sıkıcı.
Keyifli
Karakterlerini öğrenince, önceki kitaplarda en uzak olduğum iki kişiydi, baya sevmeyeceğimi sanıp elim gitmeyerek okumaya başladıysam da keyifli geçti. Enemies to lovers gücü adına resmen. En iyisi mi değil ama belki en keyiflisi olabilir seri içinde.
5/10
Bu seride de bu var galiba, severek başlıyorum, ne kadar klişe olsa da aralarında bariz çekim olan karakterlerin yakınlaşmaya başlaması evresi eğlenceli yazılıyor, sonra bir anda aşırı hızlı ilerliyorlar. Zaman atlamalarından nefret ettim. Karakterlerin kendi travmaları işlenirken ilişkilerinin bir anda level atlaması hoşuma gitmedi. Başı güzel ortasından itibaren eh…
Kandırma, kullanma, aşk, nefret, tutku klişesi.
Karakterler eğlenceliydi, klişe olmalarını önemsemediğim için zevk alıyorum bu tür kitaplardan zaten ama yine de erkek karakter zorlamaydı biraz. o fantezilerden neden hoşlandığını falan hiç anlamadım? Kendi iddiası romantize etme beni olurdu ama etmiyorum sadece anlasam daha tatmin olurdum.
Bütün karakterleri arasında en uzak kaldığım karakterler bu kitaptaydı. İlişki yine aşırı toksik olmakla beraber normal bir hayatta olabilecek kadar durağan akıyor, çok şey okumuş gibi hissediyorum bakıyorum yüz sayfa falan olmuş ama tuhaf bir şekilde okurken en çok hoşuma giden kitabı oldu.
En toksik karakteri tek başına Frances olabilir, bu arada. Marianne ve Connell’ı da hatırlatıyor biraz Frances ve Nick. Benzer özellikleri var kendilerinin de ilişki dinamiklerinin de.
İlk kitabı diğerlerinden daha iyi yazılmış diyenlerin kafilesine katılıyorum. Ne karakterleri ne ilişkilerini destekliyorum, düşüncelerine de pek yakın değilim ama anlatımı, duyguları aktarışını, gerçekliğini çok samimi buldum. Dizisini izlemediğim halde birkaç görüntüden aklımda kalan karakterleri kitap boyunca aşırı uyumladım. Her kitabında sevdiğim ve sevmediğim şeylerin mutlaka olduğu, asla bayılarak okumadığım ama okumaktan keyif aldığım bir yazar.
Keyifli
Kitap konudaki saçmalıklar ve basit kalmış yerlere rağmen beni güldürdü, okurken keyif verdi ve karakterlerin oldukları kişiyi sanırım yeterli aktardığından onların çerçevesinde ilişkilerindeki dil beni çok da rahatsız etmedi.
Yani aslında tutumlarında bir sıkıntı elbette var da modern ilişkiler sağlıklı iletişimler okumayı bekleyerek elime
Yazarı çok garip bulduğumdan, çok rahatsız edici ama bir şekilde sürükleyici yazdığından, Adeline’ın Peşinde’nin ardından merak ettim diğer kitabını da okudum.
Adeline’ın Peşinde’ye kendi kulvarında değer katan bir kitap. Bunu okuduktan sonra o daha iyi yazılmış dedim.
İyi kötü diyemiyorum bu yazarın kitaplarına. Sadece ne maksatla yazıldıklarını anlayamadım ben.
Herkese hitap etmeyecek karanlık zevklere hitap eden kitaplar da yazılır, evet de adam bütün kitap boyunca kadını boğmaya çalışıyor?
Benim gibi Adeline’dan sonra yazarı merak eden olursa diye yazıyorum orada yine bir çeşit olaylar dönüyor bir hikaye işleyişi vs var. Burada ne olduğu beni hiç sarmadı atlayarak okudum ama bilmiyorum korku gerilim severlere belki hitap edebilir yine.
Bu kadın cidden aşırı dark bir zihin saygı duyuyorum bir şekilde çünkü konusu karakteri seçtiği meslekler yetmiyor okurken daha da boğulsun millet diye mekan seçimini de izole bir yere taşıyor. Rahat rahat nefes alacağınız bir alan bırakmamış. Bitiriyorum, yazılarından çok yazarı ilginç bulduğumdan onun hakkında konuşmayı tercih ediyorum çünkü. Bunu yazarken puanımı 2’ye çıkarmaya karar verdim sadece yazara, kitaba bir puan veremem.
Kişisel dipnot: Karakterler bana kokuyor gibi geldi. İkisinden de hatta yan karakterlerden de hepsinden tiksindim.
Önce bu kitabı almış bulunduğum için ve yazar okunabilir notu düştüğünden okudum. Birinci kitap sanırım veliaht prens ile alakalıydı.
Veliaht prensesin suratsız korumasıyla ilişkisi. Tabii ki görür görmez düşüyorlar ama birbirlerini gıcık ediyorlar sonra. Böyle hate love çerezlik severler alıp okumadan önce sonrasında değişen hakaret, aşağılama içeren diliyle rahatsızlık uyandırabileceğini ekleyeyim.
Kitabın ilk kısımı sürekli zaman atlamalarına rağmen daha güzeldi. Karakterlerin birbirine alışma/alışamama süreci daha çok anlatılsa bayılırdım çünkü çatışmaları zevkliydi.
Bridge mezun olduktan sonra gerek mekan değişikliği gerek karakterlerin cinsellikle beraber karakterlerinin değişmesi gerek konunun değişmesi olsun tadımı bir tık kaçırdı. Hoşuma gitmeyen bir dil hakim oldu yazımda, bunun da seveni var deyip nefret etmesem de bir uzaklaştık, ilk kısımdaki ilişki dinamiğinin korunmasını tercih ederdim.
Kızı tarif edildiğinden beri Amanda Seyfried olarak görüyorum, baya ona bakılarak betimlenmiş.
Bu edebiyatın deepwebinde bulunabilecek bir kitap. Çocuklara, travma geçmişi olanlara ve hassas kalplere tavsiye edilmeyecek kadar rahatsız edici.
İlişki tarafından bakınca, C.Grey’in yanında pamuk şekeri kaldığı karakterlerden birini barındırır, bütün kitap boyunca romantize etmiyoruz uğraşıyla bu karakterin yanlış olduğunun altı çizilir aynı zamanda kız adamdan hep etkilenir, yüceltir ve sonunda adam o bataklığın içinde yine kahraman rolüne bürünür. Dark tema için bile fazla dark.
Genel olarak kitabı sevdim. Asıl konuya girmeden önceki kısım fazla uzatılmış gelse de Leyla Müphem ile iletişime geçtiği andan itibaren bir merak unsuru oluşuyor ve bahsedeceğim eksiklere rağmen o merak unsuru devrede kalmaya devam ettiğinden okuyup hemen bitirdim.
Konu itibariyle aslında mantığıma hiç yatmayan şeyler içerse de kurguyu ve o
Kişisel gelişim, düşünme, düşünce gücüyle kendini keşfetme ve hayatını değiştirme gibi konularda okuduğum ilk kitap olsa o kadar etkilenir miydim dilinden ötürü emin değilim. Çok büyük övgüler üstüne okuduğumdan beklentimi çok da karşılamadı ya da bu alanda birçok kitap okuduğumdan yeni bir şey görüp çok etkilenmemiş olabilirim, kararsızım. Boş bir kitap değil asla, motive ve yön göstermede iyi ama benim için dili daha başarılı olabilir, şevk eksik, yaşını başını almış ciddi biri hayattan ümidi kesmiş başarısız olmuş mutsuz insanlara ders verir gibi hissettirdi daha çok, bu yüzden o kadar etkilenmemiş olabilirim.
İkili ilişkilerdeki iletişimi, iletişimsizliği, buradaki dinamiği okumak hoşuma gitse de kitap bir şey yapmaya çalışıyor gibi geldi bana. Muhtemelen dizi olacaktır, bu çok belli de onun dışında yazar köşe yazısı gibi mail kısmıyla bilgi birikimini, görüşlerini anlatmaya çalışıyordu sanki. Normal İnsanlar’a göre yazımı çok daha iyi olsa da kurgunun içinde kaybolup gitmedim orada olduğu gibi, bu kurguda hep dışarıda kaldım. Sonda karakterler psikolojik danışman gibi konuşuyordu, orada iyice koptum çünkü nasıl yani?
Ben bu kitabın türünü ve amacını anlayamadığım için puanlarken kafam karışık, açıkçası yazarın da kafasının karışık olduğunu düşünüyorum.
Romantik komedi konusu olabilecek bir tanımla çok farklı şeyleri de anlatmaya çalışıyor uzun uzun. İki ayrı karakterin de farkındalık konusunda değindiği noktalar var ama asıl konu yani aynı evi hatta yazıda sık sık aynı yatağı paylaşan karakterler olması. Burada okurdan ne çıkarması beklenmiş bilmiyorum ama ben komediyi net olarak bekledim. Bu beklentiyle okuyunca çok ciddi konulara sürekli değindiğini görüp komedi beklediğiniz için rahatsız bile olabilirsiniz. İstismar, ciddi hastalıklar, travma, haksız yere hapiste biri falan yani etrafta çok ciddi problemler var ve bunlar kitap boyu varken iki birbirini hiç görmeyen kişinin aynı evi paylaşmasından ben zor zar utana sıkıla aşk çıkardım komedi hiç yok neredeyse.
Romantik komedi değilse türü romantik de olamaz bence romantizm baya ikinci planda bu önemli mevzular yüzünden. Ciddi travmaların söz konusu olduğu bir kitap desem kitabın çıkışı olan o romantik mevzu ne alaka falan oluyor… Benim için kafası karışık bir kitap kısaca.
Karakterler sevilmeye yakın ama başka karakterlerin de önemli dertlerinden falan bu iki karakteri tanıyıp sevmeye onlarla bağ kurmaya çok yer kalmıyor. İkisi daha çok işlense kesinlikle daha çok sevilebilirlerdi. O kadar çok konu yandan köşeden bir yerlerden fırlıyor ki baş karakterler geride kalıyor gibi bir şey yani ikilinin ilişkisinin tadı damağımda kaldı. Yine de onlar hatırına 6 veriyorum.
Romantik komedinin o belli kalıpları içinde yazılmış öyle sürprizler yok zaten beklemiyordum da ama Catalina özelinde değindiği zorbalık, cinsiyet eşitsizliği gibi durumlar çok gerçek ve samimiydi. Yazarın ilk kitabıymış ama bu alanda tanınmış birçok yazardan daha başarılı buldum. Başarı kıstasım da karakterlerin ve nefret-aşk durumlarının zorlama seviyesindeki rahatsızlık. Cringe seviyesi bir noktada. Catalina aşırı romcom tiplemesi değildi, gayet kıvamında bir karakterdi. Aaron da aynı şekilde. Klasik romantik komedilerden daha fazla puanlamamım sebebi beni birçok yerde güldürmesi oldu. Bunları hiç zorlamadan yaptığı diyaloglarıyla keyifli zaman geçirttirdi. New York kısımları keyifli zaman geçirmeyi beklediğinizde biraz sıkıcı kalıyor ama İspanya topraklarına adım attıkları andan itibaren temposunu yakalıyor kitap. Sondaki o olmazsa olmaz bir anda yüklenen fazla aşık kısımları romcom geleneğidir diye görmezden geliyorum artık. Sonuç olarak güzeeel!
Karamsar
Kendi hayatından yoka çıkarak yazdığını bilmek daha etkileyici kılıyor. Çok karamsar, çok gerçek, bu yüzden çok etkileyici. Depresyon, intihar düşüncesi, toplumla, aileyle, kendiyle çatışma halinde, yetersizlik hissiyle boğuşma…
Onunla birlikte yaşadım. Kendi içimde ondan çok şey buldum. Bu yüzden de daha karanlık geldi belki. Yazımı çok başarılı, romantik, melankolik ruhunu çok iyi hissettiriyor. Çok iyi bir dönemden geçmediğinizi hissediyorsanız okumanız iyi mi olur kötü mü olur bilemiyorum. O dönemlerden geçmeyen biri için etkisi aynı olur mu bilmem ama karamsarlığa itebilir.
Muazzam
Muazzam bir yazar.
Napoli Romanları zaten büyüleyiciydi. Bu kitap yanılmıyorsam Napoli Romanları’nın çıkışı gibi zaten çoğu şey tanıdık, karakterleri açarak, irdeleyerek Napoli Romanları’nı yazmış sanıyorum. Burada hikaye daha dar bir açıdan daha doğrusu tek bir karakterin Napoli’deki gibi iki arkadaşın bağlantılı hayatı gibi değil birinin üstünden ama yine bir arkadaşlıkla genişleyerek işleniyor. yine aynı yoğunlukta hatta belki daha da yoğun. Anne olmak, kadın olmak, kadının kariyer çizgisinde yaşadıkları, aşk, her şey. Kasveti, sıkışmışlığı, samimiyeti büyüleyici. Söylenecek pek bir şey yok benim açımdan. Elena Ferrante, kısaca. Filmi de kitabın üstüne şahane gitti.
Güzel
Oldukça güzel.
Üç kadın. Mücadeleleri aşırı hatta neredeyse hiç dramatize etmeden anlatıyor. Ben sadece sona dair daha çok şey, belki de karşılaşma okumak istedim. O kısım beklentimden farklıydı ama kadın olmak ve kadın mücadelesini uzatmadan, hoş bir hikayeyle anlatan iyi bir kitap.
Yaz dizisi kıvamında
Keyifli bir kitap. Yaz. Aşk. Eğlence.
Yazarların kadın karakterlerinde hep bir dikkat çekici özellik zorlaması var gibi. Burada da var ama çok rahatsız etmiyor. Birbirlerinden hoşlanmadıklarını düşünen iki kişinin arasındaki ilişkinin bazı zorlayıcı tesadüflerle eğlenceli bir şekilde aşka dönüşmesini anlatıyor. Kolayca kurgulanacak ve hatta diğer karakterleri açarak filme dönüştürülecek bir hikayesi var.
Bazı şeyler olmasa da olur gibi ama okurken eğlendirdiği için onları göz ardı ediyorum. Keyifli olması için almıştım ve bunu karşılıyor.
Fena değil.
Hazel’ı aşırı zorlama “farklı” karakter yazma uğraşı olmasa daha kolay okunurdu. İlk başlarda bu zorlama çok itse de okumak için direttim. Zamanla hikaye keyifli hale geldi ama hep keşke Hazel’ı bu kadar kalıplaşmış olarak yazmasalardı diyerek okudum. Sonu… Çok hızlı ve çok sevmedim ama genel olarak yine de keyifliydi denebilir. Kitabın yarısı olaylardan çok Hazel’ın farklı olmasına vurgu yapıyor. Kime göre neye göre farklı tartışılır da anlatmak istedikleri buydu.
Mükemmel bir yazım. Altını çizmeye kalksam çizmediğim çok az kısım olurdu. Konusu bir yana duyguların işlenişi, Elio’nun yanında onu hep dinleyen ama sesi çıkmayan bir arkadaş gibi hissettirirken etrafta olan biten her şeye tadıyla kokusuyla görüntüsüyle anısıyla bizi de dahil eden anlatımına kapıldım gittim.
Bu şöyle mi olsaydı böyle mi olsaydı şu olmasaydı ya da olsaydı denilecek şeyler var mıdır hiç önemli değil, yaşanmış bir hikaye gibi hissettirdiğinden neden diye sorgulamadan sadece şahit olarak okudum. Bir arkadaşımın başından geçmiş bir yaz, bir ömür gibiydi. Tekrar okunur.
