Ne var ki insan, hakkında iyi düşünceler beslediği dünyanın mahvolmuş olduğunu keşfetmeye görsün bir kere.İnsanın altın çağının geri gelmeyeceğini, zaten hiç olmadığını,ömür denen şeyin boş olduğunu anlamaya görsün. İnsan,insan denen varlığın en iyimser oranla yarısının da bu şerefsiz mahlûkat,diğer yarısının da bu şerefsiz mahlûkatın oyuncağı olduğunu fark etmesin bir kere.
İşte orada yeni bir ülke başlar. Bu ülke bir hayaldir aslında,bir umut,öncesiz ve sonrasız,anlık bir anlamdır sadece. Ama burası en onursuzca çöküşten doğan onurun ülkesidir.