"sanki bin yıl yaşadım,o kadar çok anım var"
-Baudelaire-
Yeryüzünde yalnızlıkla hüküm giymiş insanların kaderini yaşıyormuşum gibi bir his ...
Sayfa 200Kitabı okuyor
Doğum günüm yaklaşıyordu 25 yaşıma girecektim arka odanın penceresi önünde şehre gecenin çöküşünü izlerken bir iç muhasebe yaptım kendimle .bir tür hasar tespiti .zannettiğimin aksine bu zamana kadar hayatı ve kendimi hiç tanımadığımı farkettim .bu yılın en büyük farkındalığı buydu benim için .son bir yılda yaşadıklarımın bana çok şey öğrettiği şüphe götürmez bir gerçekti benim için . Benim için hayat tıpkı objeye odaklanamayan arızalı fotoğraf makinesinin vizöründen göründüğü gibi olmuştu hep .renkler belirgin olmasına rağmen objeler net değildi. bulanıktı. çerçevenin içerisindeki insanlardan ve şeylerden hangisi net görmem gerektiğini bir türlü seçemiyor ve böylelikle sürekli bocalıyordum. şimdi her şeyi net görebiliyordum :kar yağıyor gece oluyor bugün ağrıyor yeni bir gün başlıyordu bütün kalbimle hissediyordum
Sayfa 226Kitabı okudu
Zaman değildi geçip giden, şu halde bizler geçip gidiyorduk bu hayattan.
Sayfa 273Kitabı okudu
“Biz gösterilere silahla çıkmadık.
Özgürlük istedik, ateş edildi.”
Sayfa 259Kitabı okudu
“Tehlike anında kendini ve beni patlatmaya hazır bir çılgının insafına bırakmıştım neredeyse hayatımı.”
Sayfa 253Kitabı okudu