Soyadı Kanunu'na itiraz edenler, soyad almayı reddedenler oldu; mesela Dr. Adnan Adıvar ve Halide Edip Adıvar. Adıvarlara göre, kendileri zaten çevrelerinde tanınan, bilinen, adı sanı malum insanlardı, soyadına ihtiyaçları yoktu. Soyadı almak adı sanı belli olmayanlara uygun düşerdi. Atatürk'ten gelen ikaz sonucu bir soyadı almışlar ama kızgınlıklarını da belirtmek amacıyla, "bizim adımız, şöhretimiz malumdur" anlamına gelen Adıvar soyadını seçmişlerdi.
Sayfa 9Kitabı okudu
halide ve adnan adıvar
Adıvar: “Dr. Adnan Adıvar ve Halide Edip Adıvar Soyadı Kanunu’na itiraz etmişler. Adıvarlara göre, kendileri zaten çevrelerinde tanınan, bilinen, adı sanı malum olan insanlardı, soyadına ihtiyaçları yoktu. Soyadı almak adı sanı belli olmayanlara uygun düşebilirdi. Atatürk’ten gelen ikaz sonucu, kızgınlıklarını belirtmek amacıyla, ‘Bizim adımız, şöhretimiz malumdur’ anlamına gelen Adıvar soyadını almışlardı.” (Emine
Sayfa 71Kitabı okudu
Aziz Nesin
Nesin:
"1934 yılında Soyadı Kanunu çıktı, her Türk kendine soyadı alacaktı. Herkes kendi soyadını kendisi seçtiği için insanların bütün gizli aşağılık duyguları ortaya çıktı. Dünyanın en cimrileri 'eliaçık', dünyanın en korkakları 'yürekli', dünyanın en tembelleri 'çalışkan' gibi soyadları aldılar. Bir mektup yazabilecek zamanda ancak imzasını atabilen bir öğretmenimiz kendisine 'Çevikel' soyadını almıştı. Irkçılığın yayıldığı günler olduğundan, özellikle Türklüğü karışık olanlar ırkçılığı anlatan soyadını kapışıyorlardı. Her türlü yağmada hep sona kaldığım için güzel soyadı yağmasında da sona kaldım. Bana, ortada böbürlenebileceğim bir soyadı kalmadığından, kendime 'Nesin' soyadını aldım. Herkes 'nesin' diye çağırdıkça ne olduğumu düşünüp kendime geleyim istedim." (Aziz Nesin)
Sayfa 42Kitabı okudu
ulan. sadsadasdasd
Çeker: Çeker ailesinin soyadının öyküsü, Selanik göçmeni Demir Çeker’in, ağabeyi İbrahim Çeker’le yemek sofrasında gerçekleştirdiği bir sohbetten gelmektedir. Demir Bey, ağabeyi İbrahim’e hangi soyadını alacaklarını sorduğunda, ‘Biz hep rakı çekiyoruz, soyadımız Çeker olsun’ yanıtını almıştır.” (Alper Çeker)
Sayfa 36Kitabı okudu
Antep: “Dedem gazidir ve Çanakkale’nin Lapseki’ye bağlı Dereoba köyündendir. Gençken hem Gaziantep’te, hem de Çanakkale Savaşları’nda savaşmış ve ayağından vurulmuş. Köyden Çanakkale dışında da savaşan tek kişi olduğundan ona herkes Antepli Celil diye hitap edermiş. Soyadı Kanunu da gelince ‘Biz seni öyle biliriz. Senin soyadın Antep olsun’ demişler, o da kabul etmiş. Çok mülayim, çalışkan, sessiz ve becerikli bir insanmış. ‘Devletim henüz o kadar zengin değil’ diyerek İstiklal Madalyası’nı almamış, maaş da istememiş.” (Ersin Antep)
Sayfa 96Kitabı okudu
Ailemizin yaşadığı yer olan Hatay’ın Ordu ilçesinde Türkiye’nin yönetim ve siyasetine uygun olarak değişiklikler gerçekleştirilmişti. Bu ilçenin adı Karadeniz bölgesindeki Ordu iliyle karıştığı için Yayladağı olarak değiştirilmişti.
Sayfa 94Kitabı okudu
:D :D
Aşnaz: “Dedemin dedesi lezzetli ve tatlı yemekleri yemek istemediği, diğerlerine naz ettiği için bu soyadını almışız.” (Merve Aşnaz)
Sayfa 31Kitabı okudu
Kayalı: “Bir akşam, Bağbaşı köyüne kurtlar inmiş. Dedemin babasının köpekleri kurtları fark edip havlamışlar. Köydeki bütün adamlar tüfeklerini alıp kurtları vurmaya başlamışlar. Bir hafta sonra, akşam keçilere saldıran kurtlar köpekleri görüp kaçmışlar. Ertesi sabah büyük dedem toplamış bütün köyü. Kurtların geçtiği nehri kapatmak için çare arıyorlarmış. Büyük dedem, dedemle birlikte nehre gelmiş, yan tarafa kayalıkları ite ite yerleştirmiş ve yolu kapatmışlar. Böylece kurtlar bir daha gelmemiş. Soyadı Kanunu çıkınca köydekiler ve büyük dedem soyadını Kayalı koymaya karar vermişler.” (Furkan Kayalı)
Sayfa 72 - olaylara bağlı alınan soyadlarına örnekKitabı okudu
Aygır: “Bizim soyismimiz Aygır’mış. Amcamlar 1974 yılında ilkokula giderken okuldaki arkadaşları Mustafa Amcam’a Aygır diyorlarmış. Mustafa Amcam ağlayarak dedemin yanına gitmiş, dedem de Nüfus Müdürlüğü’ne gidip soyadımızı Erdem olarak değiştirmiş.”
Sayfa 229Kitabı okudu
abasıyanık... sait faikin soyadına dair.
Abasıyanık: “Adnan Özyalçıner: Sayın Raşit Abasıyanık, önce şu Abasıyanık soyadı nereden geliyor. Onu öğrenebilir miyiz sizden? Raşit Abasıyanık: Aslında aile çok önceleri Abasızzadeler olarak anılırmış. Bir lakap olarak. Bunun kökeni şöyle bir öyküyle bize aktarıldı. Öykü ama, öykü derken gerçek bir olay. Sait Faik’in dedesinin babası, zamanında celepçilik yaparmış. Hayvan alıp satarmış. Bu hayvanları genellikle körfezden, karşı yakadan, yani Karamürsel’den ve o yörelerden İzmit’e takalarla getirirlermiş. Hayvanları oraya çıkartırlar ve oralarda pazarlarlarmış. Gene bir seferinde bu takayla İzmit tarafına geçerlerken, Sait Faik’in dedesi olan Mehmet’in üzerindeki aba suya düşmüş. Ve o suya düşüş olayından sonra arkadaşları, ‘Aaa... abasız...’ demişler. Bu abasız lakabı bu olaydan kaynaklanıyor. Soyadı Kanunu’na göre soyadı alıncaya değin bize Adapazarı’nda Abasızzadeler derlermiş. Ancak babam Soyadı Kanunu çıktığında, soyadı almak için kütüğü incelediğinde, Abasıyanık yazılı olduğunu görmüş ve soyadımız o şekilde Abasıyanık olarak tescil edilmiş. Ama esası Abasız’dır, Abasızlar derler bize. Sait Faik de ‘Abasızın Sait Faik’ olarak Soyadı Kanunu’na kadar gelmiştir. Olayın aslı budur.”
(Raşit Abasıyanık’tan naklen Adnan Özyalçıner)
Sayfa 119Kitabı okudu
Akçay: “Aile büyüklerimiz köyde büyükbaş hayvancılıkla uğraşıyorlarmış, özellikle inek besliyorlarmış. Soyadı Kanunu çıktığı zaman herkes kendi iştigal alanıyla ilgili soyadları seçerken benim dedelerim Dombazoğlu’nu soyisim olarak seçmişler. Dombaz, inek anlamına geliyor. Dombazoğlu soyadı komik ve alaycı ifadelerle karşılaşmaya sebep oluyormuş. Büyük amcam bundan çok rahatsız olduğundan 18 yaşını geçince kendisinin ve kardeşlerinin soyadını Akçay olarak değiştirmiş.” (Neslihan Akçay)
Sayfa 59Kitabı okudu