Sufi büyüklerinden Cüneyd-i Bağdadi'ye (K.S) Allah dostlarının hayat hikayelerini dinlemenin faydası sorulduğunda, büyük arif şöyle cevap verir; "Allah dostlarının sözleri ve güzel hâlleri birer manevi askerdir. Allah onlarla zayıf kalpleri kuvvetlendirir. Mümin onlarla destek bulur, yenilenir, kendine gelir."
Reklam
Hak Dostları*54 Ebu Said Harraz Hz.
Bağdât’ın büyük velîlerinden. Dokuzuncu yüzyılda yaşadı. İsmi Ahmed, babasınınki Îsâ’dır. Künyesi Ebû Saîd olup, Harrâz lakabıyla meşhûr olmuştur. Hakîkatten çok bahsettiği için; “Tasavvufun lisanı” ve Kamer-üs-Sôfiyye=Tasavvuf ehlinin ayı diye bilinir. Tasavvufta ona tâbi olanların mensûb olduğu yola Harrâziye denmiştir. Doğum târihi bilinmemektedir. Bağdat’ta doğmuştur. 890 (H. 277) senesinde orada vefât etti. Kabri Bağdât’tadır. Zamânında yaşayan evliyânın imâmı sayılan Ebû Saîd-i Harrâz hazretleri; Zünnûn-i Mısrî, Sırrî-i Sekatî, Cüneyd-i Bağdâdî, Nebâcî, Ebû Ubeyd Busrî gibi büyük velîlerin sohbetinde bulunup tasavvuf yolunda yetişti. Bişr-i Hafî, Ebû Hamza Horasânî ve Yûsuf bin Hüseyin gibi zâtlarla da arkadaşlık yaptı. Amr bin Osman Mekkî, Ebû Bekir Kettânî gibi kimseler de onun sohbetlerinde yetiştiler. Tasavvuf yolunda yüksek dereceye kavuşmuş bir velî olan Ebû Saîd-i Harrâz, verâ yâni haram ve şüphelilerden sakınmak ve riyâzette yâni nefsin isteklerini yapmamakta gâyet ileriydi. Allahü teâlânın rızâsını kazanmak için çok çalışırdı. “Allahü tealâya yönelen ve O’ndan başka her şeyi unutan bir kula, sen neredensin, murâdın nedir diye sorulsa, şüphe yok ki, Allah der ve bundan daha güzel vereceği hiçbir cevap yoktur.” buyururdu. Ebû Saîd-i Harrâz hazretleri Allahü teâlânın ismini çok anar, O’nun rızâsına kavuşmak için çok zikretmek gerektiğini bildirirdi. Bu hususta; “Kulun bu yolda gıdâsı, Allahü teâlânın zikri, yatağı da toprak olmadıkça şeref sâhibi olamaz.” buyururdu.
Cüneyd-i Bağdâdî;
Tasavvuf Allahü teâlânın ahlâkı ile ahlâklanmaktır.
Reklam
1.000 öğeden 981 ile 990 arasındakiler gösteriliyor.