Acıya karşı en korunmasız olduğumuz zaman, sevdiğimiz zaman; en çaresiz olduğumuz zaman ise sevdiğimiz nesneyi ya da onun sevgisini yitirdiğimiz zamandır.
-Sanırım yaşamaya bile üşeniyorsun.
-Öyleyim sanırım
-Peki özellikle sevmediğin şey nedir?
-Her şey. Bu aralıksız koşuşturma,
sıradan tutkular, aç gözlülükler,
birbirinden üstün olma arzusu, dedikoduculuk, insanı baştan aşağı süzmeler, ilişkiler...
Düşünüyorum da... Amma da çok insan silah çekiyor bana. Yakuzlar, polisler, militan Kürtler, Angola'daki çocuk askerler, İskandinav polisler, köylü Türkmenler...