Sana bu mektubu bir gece yarısında yazıyorum
Azatlığın zirvesinde sohbete dalmış yıldızlar
Zühre bir şarkı tutturmuş Bâbil'den kalan
Zavallı dünya habersiz, zavallı dünya sağır
Bir Hârût'la Mârût,(*) bir de ben dinliyorum.
Derken kayıp gidiyor yıldızlardan birisi
Bir intikam fişeği gibi
saplanıyor karanlığın karnına
Senin namına yıldızları kıskanıyorım.
Kim bilir kaç ışık yılı uzakta
Öfkeyle kollarını çemriyor yalancı fecir
İmanım gibi biliyorum vakit asılmak vaktidir
Ve Taksim gazinolarında trahomlu şairler
Mısra arıyorlar masaların altında
Kanını içiyorlar bilmeden "Cennet atları"nın
Ben yurdumun en sert tütününden
bir sigara sarıyorum
Dumanı ciğerlerime değil iliklerime çekiyorum
Ne kadar ürkek ceylan varsa Asya çöllerinde
Domaniç yaylasında ne kadar dizginsiz at
Başlıyorlar koşmaya kılcal damarlarımda
Sıcak solukları yalarken alnımı
Toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda.
Dilaver Cebeci
"ne kadar ürkek ceylan varsa asya çöllerinde,
domaniç yaylasında ne kadar dizginsiz at
başlıyorlar kılcal damarlarımda koşmaya
sıcak solukları yalarken anlımı
toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda..."
Dilaver Cebeci
gittiğim yolu ters düz eden kitaptan aklımda kalan tek bir şey yok. fakat tüm ruhuyla damarlarımda gezindiğini hissediyorum.
“Ne kadar ürkek ceylan varsa Asya çöllerinde
Domaniç Yaylası’nda ne kadar dizginsiz at
Başlıyorlar kılcal damarlarımda koşmaya
Sıcak solukları yalarken anlımı
Toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda”
Dilaver Cebeci
Sana bu mektubu bir gece yarısında yazıyorum
Azatlığın zirvesinde sohbete dalmış yıldızlar
Zühre bir şarkı tutturmuş Bâbil'den kalan
Zavallı dünya habersiz, zavallı dünya sağır
Bir Hârût'la Mârût,(*) bir de ben dinliyorum.
Derken kayıp gidiyor yıldızlardan birisi
Bir intikam fişeği gibi
saplanıyor karanlığın karnına
Senin namına
Beni ateşe verdim...
Yarattığım acıyı hissediyorum
Damarlarımda dolaşan bir zehir gibi
Beni ateşe verdim
Delal'iye
deniz'de yüzüyorum, damarlarımda kızıl kan.
gün batımı, batan güneşe doğru ilerliyorum
seni düşünüyorum.
ve seni tıpkı sular içindeyken damarlarımdaki sıcak kanı hisseder gibi seviyorum
hissediyorum, seviyorum
batan güneşe ilerliyorum, doğumunda kavuşacağım sana doğru
özlemim güneş doğana dek karanlık çökene
ve gün belirene dek.
dalgalar arasında bu kavuşma çok zor
sen çok uzak
ve tüm akıntılar benim tehdidim
tüm boğulmalar bu aşka engel
ama sen yine doğ, doğur
besle toprakları
sular içinde de boğulsam
ölü bedenim ısıttığın topraklara ulaşacaktır
topraklarınla tohumlara karışacak tuzlu su senin ışığınla arınacak ve yeşertecek kimliklerimizi
Tik tak, tik tak. Tik ve tak...
İyi Akşamlar. Ağustos ayı öykü etkinliği kapsamında ismini vermek istemeyen bir arkadaşın öyküsünü paylaşıyorum aşağıda. İyi okumalar.
Tik tak, tik tak. Tik ve tak…
Saat çığlık atıyor. Götürüyor elde avuçta kalanı. Geçen vakit sıradan. Vardiyasından yeni çıkan bir işçinin yorgunluğu sinmiş fahişe kaldırımlar şehrine. Sabaha karşı. Ve saat
Sensizlik
Hayat geçiyor içinde karanlıkların
Kimsenin haberi yok önünden başka
Kıvranıyorum içinde kalabalıkların
Herkesin hayatı çözülemeyen karmaşa
Hissediyorum yalnızlığı hücrelerimde
Her birey yaşar kendi hâlinde
Kimse bilmez neyi eksik de
Ağlar anneler sokak köşelerinde
Nası özledim veletlerin gülüşme sesini
Kapının kapanışı ve kalbin atışı
Bilinmeyenin ortasında seni bilmeyi
Seni istiyorum lütfen unutma beni
Yokluğun sıkışıyor damarlarımda
Nefes almak elem geliyor şimdi
Duramıyorum artık buralarda
Sensizlik annenin yokluğu gibi