Ayşe Keleş
@dedimki
Yazar,Güzellik Uzmanı Eğitmeni
İZMİR
397 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Ey zalim!
EY ZALİM!
Kuvvetli olanın haksız da olsa haklı kabul edildiği günümüz dünyasında
bir sınavın içerisindeyiz. Kanatlarımız var ama yükümüz çok ağır. Susup sabredip beklemek ve dua etmek lazım.
Anneannem anlatıyordu. Bir berber garip kendi halinde fakir bir adamı tıraş ederken o şehrin zenginlerinden biri gelip yaka paça tıraş olan adamı sandalyeden kaldırıyor. Adamın henüz tıraşı bitmemiş. Adam da berber de şaşkın. Zengin ve oranın tanınmış kişisi sandalyeye oturup berbere dönerek ’’Hadi be adam ne bakıp duruyorsun? Acelem var tıraş et de gideyim’’ diyor. Tıraşını olup acele ile çıkarken tökezleyip düşüyor ve kafasını taşa çarparak son nefesini veriyor.
Berber fakir adama dönerek adam seni sandalyeden yaka paça kaldırdı sen itiraz edip tek kelime söylemedin keşke bir şey söyleseydin cezası bu kadar ağır olmazdı demiş.
“Sakın, Allah’ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Allah, onları ancak gözlerin dehşetle bakakalacağı bir güne erteliyor.”[3]
Hz. Peygamber (SAV) şöyle buyurdu: "Yüce Allah zalime mühlet verir. (Cezasını hemen vermez, bir müddet için erteler.) Ama gazabını indirmeye hükmettiğinde o kişiyi hiç kimse kurtaramaz."
“Ey zalim! Sen zulmüne devam ededur. Fakat şunu bil ki bana karşı yaptığın haksızlıkların cezasını şu dört yerde mutlaka çekeceksin:
Ölüm, bir gün hepimizi alıp götürecektir.
Kabir hepimizi içine alacaktır.
Kıyâmet hesaplaşmasında hepimiz bir arada toplanacağız.
En büyük hesap sorucu Allah -celle celâlühû- aramızda haklıyla haksızı ayıran en büyük ve en doğru hükmü verecektir.”
Allah bizi zulüm etmekten de zulüm görmekten de korusun.
Ayşe Keleş
KARA DUT LEKESİ
KARA DUT LEKESİ
Tamir edilmeye çalışılmış
Kırk yamalı bir vazo gibi kalbim
Artık eskisi gibi olamaz...
Kara dut lekesi gibi bazı acılar
Hiç bir leğende yıkanamaz...
Bağ bozumuna denk gelen gönül
Artık baharda şarkılar söyleyip kuşlarla şakalaşamaz...
Durup durup kızıyorum kendime
Ben hep dozunu kaçırdım sevmelerin
Hep dozunu kaçırdım beklemelerin
Sen beni sever gibi yapıp bir kaç şiir ödünç verdin
Oysa bütün şiirler biliyordu
Sen bir kalpsizdin...
Şimdi anlıyorum
Bozuk para gibi harcanmış sana giden yollarda kalbim.
Artık hayata el yordamıyla tutunuyorum
İçimdeki bütün kuşları başka iklimlere uğurluyorum
Ter içinde zaman,yorgun,neşesiz
Kalbimin istasyonu hiç olmadığı kadar sessiz
Artık bu gözler kimse için ağlayamaz
Bu yorgun yüreğimi benden başka kimse vuramaz.
Ayşe Keleş
Sabret
SABRET
Acıyı durdurmanın bir yolunu bul
Çitile dualarla yıka ruhunu
Arındır bu dünyanın kirlerinden
Ninniler yağdır yaralarına
Sımsıkı tut sevginin ellerinden
Kalbin huzurla yeniden doğsun
Mis gibi anne kokulu olsun.
Kapına dayanan uzun boylu da olsa keder
Kırılır beli elbet bir gün utanır o da gider
Neler bitmedi ki o da biter.
Acıyı durdurmanın bir yolunu bul
Sabret
Şükret
Sükut et
Kimsesiz değilsin
Kendini Allaha emanet et...
Ayşe Keleş
Okur Takip Önerileri
SUSKUNUM
Bütün kuşlar kalbime kondu sabah sabah
Eskisi gibi çiçekli şiirler söylememi bekliyor
Kaç sigara söndürüldü yüreğimin üzerinde
İs kokuyor
Yara bere içinde şimdi hiç biri bilmiyor...
Kederlerimin üzerini annemin namaz yazmasıyla örtüyorum
Özlemlerimi görmesinler diye gecenin koynuna gömüyorum
Hangi sızıma dokunsam sessiz sessiz ağlıyor
Yalancı bir gülüşe tezgah açıyor yüreğim
Hiç kimse bilsin istemiyor
Suskunluğum hepsinin üzerine çift dikiş atıyor.
Büyük bir törenden sonra çöpe atılmış çiçekler gibiyim
Elimde kırık bir vazo hangi rengine uzansam hayatın
Ellerimi kesiyor.
Mutluluk uzun zamandır uzaklarda
Çağırsam da dönmüyor.
Bitmeyen suskunluklarımı
Anlatmak kolay değil
İşaret dili bile yetmiyor.
Bir ben bir de Allah biliyor.
Ayşe Keleş
İNSANLAR İNSANDI
💙♥️İnsanlar insandı 💙♥️Kredi kartı nedir bilmezdik O yıllar O yüzden bakkala falan borç yazdırırdık. Bakkallar süpermarket olmadığı için, haciz falan gelmezdi.
Öğretmenler saygı görürdü. Ana baba gelip höt zöt edemezdi.
Komşunun çocuklarını istediğin gibi öper koklar oynardın... Kimse "Ulan çocuğu taciz mi edecek?" diye seni
BU DÜNYADA HEPİMİZ BİR YILKI ATIYIZ.
Orta Anadolu da bir geleneğin adı YILKILIK. Çiftçiler köylüler atları besleyip ahırlarında barındırıyorlar. Yıllarca kendi işlerinde kullanıyorlar. Gel zaman git zaman bazı atlar yaş alıp güçlerini kaybediyorlar. Köylüler, çiftçiler artık o atların işlerine yaramayacağını düşünerek o atları yılkılığa ayırma kararına varıyorlar.
Bir atın yılkılığa ayrılması demek gözden çıkarıldığı anlamına geliyor. Çiftçi artık o atı besleyip ahırında görmek istemiyor.
Bu kararı verdikten sonra sürüyü içeri alırken o atın yüzüne kapıyı kapatıyor. At kapıyı tekmelese de gitmemek için dirense de onu tek başına vahşi doğaya bırakıyor. Bu çetin şartlara dayanır da hayatta kalmayı başarırsa onu tekrar geri alır ve işlerimde kullanırım diye düşünüyor.
Uzun ve çetin kış şartlarına, vahşi hayvanlara karşı mücadele veren YILKI atı daha da güçleniyor. Uçsuz bucaksız dağların, alabildiğine mavi gökyüzünün altında özgürce koşabileceğini farkediyor. (Acılar ya öldürür ya da çok güçlü yapar.)
Bu dünyada hepimiz bir YILKI atıyız. Bir şekilde hayata atılıyor ve kendi mücadelemizi veriyoruz. Kimimiz çok erken yaşlarda bunu yaşıyoruz.
Yılmak yok. Yıkılmak yok. Rabbim hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın. Her haklı mücadelesinde galip getirsin.
Ayşe Keleş
MÜLK ALLAHINDIR
Yaşadığımız bu büyük felaket hepimizi derinden yaraladı.Yüzlerce içimizi yakan hikaye hala canımızı yakmaya devam ediyor.
Deprem bölgesinde yaşanan bir hikayeyi anlatmak istiyorum. Kiracısına yüksek fiyatlar isteyerek gelmiş ev sahibi. Düşük maaş ile çalışan kiracı bu kadar fiyat ile kirayı ödeyemeyeceğini söylemiş. Ev sahibi<O zaman çıkacaksın. Ev benim ,mülk benim istediğime istediğim fiyattan veririm>demiş.
Kiracı çaresiz bir gecekonduya taşınmak zorunda kalmış. Büyük deprem sonrası ‘’Benim mülküm istediğime istediğim fiyata veririm’’ diyen ev sahibinin binası yıkılmış. Eşini göçük altında kaybetmiş.
Eski kiracısı büyük bir insanlık gösterip çaresiz adamı gecekondusuna davet etmiş ve yardım etmiş.
Eski ev sahibi büyük bir pişmanlık içinde. ’’Beni affet Allah'ım Mülkün sahibi sensin ’’deyip eski kiracısından da af dilemiş.
Bu dünya iyi ve merhametli insanlar sayesinde güzelleşecek. Bu beden bu can bile bize ait değilken mülk sahibiyiz diyemeyiz. Merhametli ,dürüst, vicdan sahibi insanlara selam olsun.
Allah böyle afetler bir daha yaşatmasın. Kaybettiğimiz canlara rahmetler diliyorum. Mekanları cennet olsun. Ülkemize sabır, yaralarımızı saracak güç , kardeşlik ve birlik diliyorum.
Ayşe Keleş
Maviye çalar gözlerin...
Maviye Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine Rüzgarda asi,
Körsem, Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel, Ay karanlık... - Ahmed Arif
Ben yorgancının kızı Zeynep.Babam rengarenk saten yorganlar dikerdi ben rengarenk hayaller kurardım.Kekik kokularının yayıldığı papatyaların gelincik gibi
YARIN OLMAZ BELKİ
Anlatamam ben beni
Yollar çıkmaz, uçurumlarım derindir
Her savaş yakıp yıkıp ta geçti
En yaralı kalbimdir...
Saçlarıma taç yaptığım günden beri
Kır çiçekleri küskün bana
Görmeden bastığım kaç karınca yuvasının ahını aldım kim bilir
Kim bilir kaç defa sevildim derken avutuldum
Aldatıldım,
Unutuldum
Mezarı olmayan bir sevdanın eşiğinde uyudum
Oysa
Gönülden olunca anlam kazanır sevgi
İnsan bir kalbi ömür boyu taşıyabilmeli
Susmak kaybetmektir
Susmak kabullenmektir
Dargınsan bitmeli
Uzaksan gitmeli
Seviyorsan söylemeli
Hem de şimdi
Erteleme!
Yarın olmaz belki...
Ayşe Keleş