I.
Ölü mavi bir kelebeğim
Kuruttum kanatlarımı
Mavi bir bilyenin göbeğini öptü
Her dehlize girdim, her sırra erdim.
Çocuklar gibi ölmeyi bilmeden öldüm
Pollyanna,
Sana göre insan
Profiterol yer gibi yaşamalı
Bir çamur deryası içinde
Küçük beyaz mutluluk topları yakalamalı
Bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadam
Sen de bilirsin ya Allah
Dayanabileceği kadar acı verirmiş insana.
Şimdiden bir hatırasın
Açmışsa bir sardunya saksıda
Bütün (aşklar) paranteze alınsın
Bıraktım ellerimi, artık sana bunu yazsın
mektuplar postaya takılırsa…
Ey aşk sen
Artık bazı şarkılar kadar yaralısın.
Martılardan duygulanmadım hiç, ne tuhaf!
Ben belki denizden bile eski biriyim.
Başka isimler bulmak isterdim martılara
Kirloş mesela Kirloş desem artık onlara.
Acıklı sözler kraliçesiyim ben
Yağmur bir daktilo kız kadar hızlı
Hızlı daha hızlı
Fazla vaktim kalmadı
Artık ifadem alınmalı.
Asaletim de sizin olsun baylar, rezaletim de!
Beni bir sutyen lastiği ile asın.
İnanın kendimin
“Yokluğunda bir çok kitap okudum”
Bana bir kaç hayati meseleyi ödünç ver kalbim
Görüş günlerinde seninle konuşabilmem için.
Kalbim neden ben?
Sırf sevinesin diye seni bi kere bile
Elinden tutup parka götürmedim.