Ağır kokular içinde ölen, yıkılan hızla çürüyen bir eski şehir İstanbul... Yüreğine binlerce kurdun girdiği, kıvıl kıvıl milyonlarca kurt, suyu, toprağı, insanı çürüyen bir şehir, taşları, demiri çürüyen bir çöplük yığını,
Sayfa 293 - Görsel YayınlarıKitabı okudu
“Selim balıkçı kaçar insanlardan…”
“Bir tane kalmış Marmara’da denizkızı.”
“O da Selim’i bulmuş!”
Sayfa 100
Gökler bomba kustu.
Açlık.
Cenazeler.
Bir insan sevinirse önce onun elleri güler
Sayfa 261
Deniz deniz gezermiş şimdi de, O eskidenmiş belki on beş yirmi yıl önceymiş..
Dünya Güneş’e karışmış arınmıştı ...
Bu sabah bol bir güneş vardı ,deniz kokuyordu ,ortalık ılıktı ,Dünya Güneş’e karışmış yunmuş arınmıştı.
Sayfa 213 - yapı kredi yayınlarıKitabı okuyor
Gökler bomba kustu. Açlık, cenazeler işte bunlar bildiğin şeyler...
- yağmuru severim
- öyleyse hiç üzülme, biz ağlara varıncaya kadar öyle yağmur yiyeceğiz ki..
- olsun daha iyi içimiz yıkanır.
Çocuklar gibi sevindi.
- yağmur insanın içini de yıkar!