Cennet
@depersonalizasyon
"...yani öznenin kendisini kaybederek kendini gerçekleştirdiği, kendi hakikatı olarak başkası haline geldiği..."
Psikolojik Danışman ve Rehber Öğretmen
Adana
78 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bak, yaşıyorum işte. Nasıl?
Ne çocukluk azalıyor ne de gelecek…
Sınırsızca varlık coşuyor yüreğimin içinden.
….öyle yaşıyoruz işte,
vedalaşıyoruz daima.
Ya sen canım,
en alımlı sevinçlerin sessizce atlayıp geçtiği sen.
Okur Takip Önerileri
Eş zamanlı biliriz çiçeklenmeyi ve solmayı.
Aşıyor bizi de kendi yüreğimiz…
Çünkü durmak, hiçbir yerdedir:
Kuş sesleriyle çoğalan bir sabahı sonsuza kadar öldürdüğünün farkında değil hiç kimse.
Sorduğum sorulardan, merakla daldığım karanlıklardan, üstüne titrediğim teferruatlardan çopurlaşmıştı aklım.
Yola koyulup bir kez daha annemizi görmeye giden bizdik, annemiz bir kez bile ayırmamış oluyordu bizi yanından….
Hep böyle oluyor: hep böyle birdenbire düşüp, tekrar tırmanmaya başlıyorum dünyaya…
aralarında hiçbir insicam bulunmayan bir sürü hatıradan sonra yeniden dünyaya, o kovulmuşların evine geri döndüğümde, bir kez daha, ‘hatırlamak da bir ihanettir’ diye söyleneceğim.
“bir kez daha, kurumuş bir çiçek gibi uyandığım, ruhumu insan içine çıkmaya ikna edemediğim sabahları hatırlayacağım.”
“ve ben ileriye gittikçe geriye düşeceğim.”
“mutsuz bir ülke burası” dedim kendi kendime; “sabahları nasıl uyanması gerektiğini bilmeyen bir ülke; tırnaklarından başlayarak çökmüş bir ülke…”
Hatta ben tüm bunları delirmeden yaşamanın nasıl mümkün olduğunu da anlayamıyorum…
