Cennet
@depersonalizasyon
"...yani öznenin kendisini kaybederek kendini gerçekleştirdiği, kendi hakikatı olarak başkası haline geldiği..."
Psikolojik Danışman ve Rehber Öğretmen
Adana
79 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“mutsuz bir ülke burası” dedim kendi kendime; “sabahları nasıl uyanması gerektiğini bilmeyen bir ülke; tırnaklarından başlayarak çökmüş bir ülke…”
Hatta ben tüm bunları delirmeden yaşamanın nasıl mümkün olduğunu da anlayamıyorum…
Er ya da geç herkes kendi payına düşen belayı bulur..
Okur Takip Önerileri
Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor.
İyi olduğunuzda herkes sizin salak olduğunuzu düşünür…
Sustuğunda seni saf, salak ve cahil zannediyorlar. Varsın öyle bilsinler. Herkesin bildiği kendine. Ben kendimden razıyım.
Kendi gerçeğini yaratıyorsun sonra, o gerçeğe öyle bir sarılıyorsun ki seninle beraber herkes inanıyor.
Bazen suyun berraklaşması için önce bulanması gerekiyordur.
Ama kendimi kovamıyorum. Kendimin içinden çıkıp gidemiyorum.
…bu insanlar Tanrı’nın onlara bağışladığı şeyler için hiç şükrediyor mu acaba, diye düşündü: zihinlerindeki ışık için, dostlar için, doğa yasalarına tepki olarak duyulan soğuk ve acı için, bu yasaları beklenti edinecek kadar derinlemesine kavrama yetisi için, görkemli bir ritim içinde birbirini izleyen gündüz ve gece için, yükseklere sıçrayan kıvılcımlar için, dostlar için…
Çünkü her acı dünyanın yerine geçer ve her kedere başka bir evren gerekir.
Kendinden çıkmak günah işlemektir.
Hayat, koordinatları belli olmayan bir alan üzerinde koparılan patırtıdır.
Etrafımıza saçtığımız kelimeler oranında ölürüz.
Dünya yalnızlığımızı bozmuştur; ötekilerin üzerimize bıraktığı izler silinmez bir hale gelir.
Aşırı hassas yalnızlıklarımız, ötekiler için ne cehennemdir!