Sen güldüğün zaman içimde çiçekler açar.
Kaçacak bir delik arar kara düşüncelerim.
Vahşi kısraklarca ürkekliğin,
Kirpiklerime asılır kalır,
Yalnızlığım utanıp kaçar.
Sen güldüğün zaman içimde çiçekler açar.
Unuturum bütün dertlerimi.
Bir merasim alayı ile
Aklımdan sevinçler geçer.
Gözlerim ışıl ışıl
Dünyama yıldızlar saçar.
Sen güldüğün zaman içimde çiçekler açar.
Gönlümün postacısından
İyi, güzel haberler ulaşır yüreğime.
Gönül postacım der ki:
Sev, sev, yine sev.
İçinden sevgiyi hiç eksik etme.
Aşk sevdikçe yaşar.
Sen güldüğün zaman içimde çiçekler açar.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Baba
Daha 1.sınıftım babamla o zaman ayrıldı yollar
Birdaha da hiç baba oğul olmadık
Daha 7 yaşındaydım çocuktum
Daha doğrusu öyle sanardım
Sizin hiç babanız varken ölü gibi oldumu
Benim oldu ve ben herkese kör oldum
Sene bilmem kaç yada hangi ay bilemem
Ben ölüyordum yavaş yavaş sessiz sessiz
O zamanda yoktu o zaman da yoktum
Nasıl bir duygu
Belki de bir arkadaşa ihtiyaç duymadığım için arkadaşım yoktu. Belki de insanları kendimden uzaklaştırmakta çok ustalaştım. Ama ben bu yalnızlıkta boğuluyorum. Evet. Sürekli susmak yoruyormu diye sorsalar, yoruyor derim. Derin bir sessizlik. Sürekli sessizlik. Yalnızlığın dibiydi işte. Sanırım arkadaşa ihityacım vardı. Ama ben unuttum. İnsanlarla iletişim kurmayı unuttum. Dertlerimi anlatabilmeyi, onları dinlemeyi unuttum. Sanki doğduğumdan beri yalnızdım. Sanki. Sanki bu yalnızlık benim zaten hakiki arkadaşımdı. Öylesine sessizlik. Dünya yokmuş gibi. Bu dünyada ses diye bir şey hiç yokmuş gibi. Tüm dünya kaybolmuş gibi..
Demli bir çaya sığdırdım dertlerimi,
doksan derecelik bir açıdan bakıyorum.
Vize haftasında olduğum nasıl da belli.
Yanlışlıkla şöyle dua ettim az önce: "Allah'ım dertlerimi bütsüz geçmeyi nasip eyle."
Bir insanı ne zaman tanırsınız biliyor musunuz; Bugün senin istediğin değilde benim istediğim olsun, bugün senin değilde benim dertlerimi konuşalım dediğiniz zaman verdiği tepkiyle tanırsınız.. Ona hayır dediğiniz zaman.
Başka insanlar yerine kendi dertlerimi dinleseydim bu kadar derbeder olmazdım.
13 yaşındayım.
Kendimden tiksiniyorum.
Keşke doğmasaydım.
Yaşım küçük diye dertlerimi de az sanıyorlar.
Bunun için kimseye de teşekkür etmiyorum.
Çünkü gidenler geri dönmedi.
"İçinden çıkamadığım düşüncelerde bulurken kendimi, koşa koşa Rabbime sığınıyorum. Tüm dertlerimi, kaygılarımı, pişmanlıklarımı ona anlatıyorum. Çünkü dertlerimi en kısa zamanda ve en hayırlı bir şekilde çözecek olan yine O’dur."
Ben ilk defa kendi hayatımla ilgili bir şey farkettim. benim tutunduğum kim varsa onların hayatında yancıyım ben. bu kimseyle alakalı değil. bu benimle alakalı.
kendi dertlerimi ben çözerim. sizin dertlerinizi de benim çözeceğime o kadar iknayım ki öyle düşünmeden cengaver gibi atlıyorum her olayın içine.
benim 'bana değer verin' çığlığım başkasının hayatı için kendimi paralamam, başkasına ışık olmaya çalışmam. ben belki de bu yüzden karanlıkta kaldım. ben belki de bu yüzden bu kadar görünmezim. belki de bu yüzden benden bu kadar çabuk vazgeçiliyor. ben hep başka bir ışık bulunana kadarım.
düşünüyorum düşünüyorum, hayatımdaki hiç bir hikayede merkezde değilim ben. kendimden vazgeçmek benim en iyi bildiğim yol. benim kendi hikayemi bulmam lazım. "