.. sonra içini çekti.
"Elveda, Gülsarı!"
Ben yaşadıkça ölmeyeceksin Gülsarı. Çünkü seni hep anacağım. Nal sesinin kulaklarımdaki yankısı en sevdiğim türküm olacak..
Kendinden uzaklaşabilir miydi insan?
Okur Takip Önerileri
İnsan nereye gitse derdini de oraya götürürmüş..
Ocaktaki ateş bile yanmıyordu evde ana olmayınca..
İnsan yaşlanır ama gönlü buna karşı koyar.
Yaşam belki de yarı yarıya düşle dolu olduğu için böylesine güzeldi. Düşlerimiz, hepsi gerçekleşmediği sürece de değerini koruyordu..
Nerede neyi söyleyeceğini bilmeli insan..
Biz hazır açılmış yollardan yürümüyoruz, yolumuzu kendimiz açacağız.
Elimden bırakmak istemediğim şey öz bayrağımdı çünkü..
İnsan gibi yaşamaya hakkımız yok mu bizim?
Geçmiş bütün canlılığıyla dikildi karşısına. Demek, yaşanan şeyler hiçbir iz bırakmadan unutulmazmış.
'Hepimiz böyleyiz işte. Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya da ölünce anımsarız. Yitirdiğimiz kimsenin değeri, nasıl bir insan olduğu, iyi yönleri, yaptığı işler o zaman daha iyi anlaşılıyor herhalde..'
.. bir güzel kızın bir de rahvan atın isteyeni çok olur. Gelinlik kız iyi bir kocaya düşerse gonca gül gibi açılır, seyrine doyum olmaz. Ama bir de kötü kocaya vardı mı, sorma gitsin. Gördükçe yüreği sızlar insanın..
Kaderini öylece, hiç değiştirmeye çalışmadan kabullenmişti..
