"Şimdi ben neyim? Ödlek bir kardeş mi, yoksa inançsız bir derviş miyim? insanlara olan sevgimi mi yitirdim, yoksa inancım mı zayıfladı? İnsan şeklini mi, inancımı mı yoksa ikisini birden mi yitirdim ben?"
Bu cümle aslında bu kitabın özeti.
Yazardan ilk önce konuya girmek istiyorum.
Meşa Selimoviç 1944 sonlarında ağabeyini, 3.Kolordu Askeri
Yitirmemek için, sevgiden vazgeçmek zorundayız.Başkası yok etmesin diye, kendi sevgimizi kendimiz yok etmek zorundayız.Bütün sevdiğimiz şeyleri kendimiz yok edemeyiz.Bunları başkasının yok etmesine imkan kalır daima.
Sönen her günün sonunda, acı vermemesi için geçmişi silmiş, öldürmüş olsaydık; yeni günü artık mevcut olmayanla kıyaslamaz, ona daha kolay tahammül ederdik.