Kendi acısına ağlamaktan gözleri başkasınınkine kör olanlara da bencil denir Semahat. Öyle bencildirler ki, kendilerinden başka hiç kimsenin hayatında felaket yaşanmamış sanacak kadar aptallaşırlar.
Tarih boyunca kötülerin birbirleriyle çıkarları adına öyle güçlü işbirliği ağı ve dayanışması var ki, iyilerin romantik ve pasif düşünceleri un ufak olup dağılıveriyor karşılarında.
Meğerki sevdiceğin senin inceliğini, jestini anlayabiliyorsa, gerektiğinde o da başını eğip seni ortalık yerde, hak ettiğin zamanlarda bile rezil etmez. Yok, rezil ediyorsa zaten o kişiler arasındaki duygu aşk olmaz, onun adı başkadır evlâdım.
Defne Kaman, hayatta kendi hatalarından ötürü her düştüğü veya başkalarınca her düşürüldüğünde bağırıp çağırmadan, hakaret etmeden ve ağlayıp sızlamadan kalkıp kafasına koyduklarını yaşamak üzere başka bir yolculuğa başlamaya cesaret eden bir kadındı.
İnsan hiç beklemediği bir anda sevdiğince kucaklanınca, kaç yaşında olursa olsun bedeni dinçleşir, her sorunun çözüleceğine dair taze bir umuda kapılıverir. O umut ateşi insanı zindeleştirir, yaşamanın güzel olduğunu anımsatır kişiye.