...gerçek ancak görülmeye başladığı anda alev alan bir ateş gibidir. İnsan onu görene kadar gerçek, uyuyan bir yanardağın içinde sessizce bekleyen kor ateştir.
İnsan hiç beklemediği bir anda sevdiğince kucaklanınca, kaç yaşında olursa olsun bedeni dinçleşir, her sorunun çözüleceğine dair taze bir umuda kapılıverir. O umut ateşi insanı zindeleştirir, yaşamanın güzel olduğunu anımsatır kişiye.
Defne Kaman, hayatta kendi hatalarından ötürü her düştüğü veya başkalarınca her düşürüldüğünde bağırıp çağırmadan, hakaret etmeden ve ağlayıp sızlamadan kalkıp kafasına koyduklarını yaşamak üzere başka bir yolculuğa başlamaya cesaret eden bir kadındı.
Meğerki sevdiceğin senin inceliğini, jestini anlayabiliyorsa, gerektiğinde o da başını eğip seni ortalık yerde, hak ettiğin zamanlarda bile rezil etmez. Yok, rezil ediyorsa zaten o kişiler arasındaki duygu aşk olmaz, onun adı başkadır evlâdım.