Kitabı bitirir bitirmez aklıma Franz Kafka'nın "Eğer okuduğumuz bir kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa, niye okumaya zahmet edelim ki?" cümlesi geldi kitap bir tokat gibi yüzüme çarptı desem yalan olmaz. Annem ve babamla yaşan bi kız çocuğu olarak onların bir gün ölebileceği gerçeğini tokat gibi çarptı yüzüme. Başlarda sıkıcı bulsam da kitabın ortalarında ve özellikle son sayfasında kalp atışımı değiştiren cümleler paragraflar bana eşlik etti bitirdiğimde iyi ki okudum dediğim kitaplarımın arasına kaldırdım iza'yı.
