Meryem benim , keder benim, gam benim
İçinde nehirler taşıran, taşırdığı nehirde boğulan benim ...
/ Dilara Ayşe Akdeniz
Bir bahar taşısın bedenim çetin kışın ardında
Koşayım, düşeyim, yazayım, düşeyazayım
Düşerken kuşlar takılsın ayaklarıma
Uçuşu unuttum, oysa ölü Kuşlar hatırımda
Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 114Kitabı okudu
Besle sancımı Tanrım
Bu sana doğru attığım ilk adım
Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 114Kitabı okudu
Canım Dedem - Dilara Ayşe Akdeniz
Tutunmak diyorum çünkü senin elin tutulmaz sana ancak tutunulurdu, öylesine güçlüydün. Gücünü kaslarindan, makamından, soy bağından almadın. Kökleri cennete salınan bir ağaç dalı gibi insan senin geçmişinden kuşku duymazdi.
Çekiyor beni toprak, çekiyor beni katran
Senin ağladığın yerden yeşerdim ben
Üzerimde asırlık delilik mirası
Ortaçağda yakıldım, diri diri gömüldüm
Güçsüzdü ellerim, savaşmadım oturdum
Buğz ettim
ve senin için üzüldüm.
• Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 20Kitabı okudu
Ah şu cennet, tavşanlarla dolu yumuşak bahçe,
Kedi tüyü minderler, kuş dilinden bir lehçe
Kırılmak yok orada, kırmanın kasırgasında düşmüş
ve öğütülmüş tüm kötüler
Artık ikimiz varız yalnız
Tekiz, biriz, tümüz ve yumuşağız
Düşsek de kırılmayız, kırmayız.
• Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 20Kitabı okudu
Kalbi kararınca başlar insanın gecesi
Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 97Kitabı okudu
Sıkılanlar İçin Muhtıra
...
Düşüşün bir muhtıra, ayakta kal, uyuma.
Uyumayalım bu mucisesizlikte, sıkılırsak ölürüz.
Ben bir kere sıkıldım ve tekrar ayaklandığında kalbim
Kırpılmış kederli kanatlarla uyandım
Ölüler uyurken irinli kokularıyla benim bahçemde
Bir daha sıkılmamaya yeminler ettim
Sonra pek seri katlettim kendimi, budur maharetim
Su testisi su yolunda, ben kendi kazdığım kuyuda
Bir tek zakkumlar güzeldir bilirim
Bu cehennem kazanında
...
Dilara Ayşe Akdeniz
Sayfa 12Kitabı okudu
***
Ödünç kanatlar dikecek terziler ödül için bana
Göğe doğru çıktığım leylâk arayışında
Dokunduğum kim varsa hepsinin kalbinde bir açık yara
Bu ne mucizesizlik, sanki balık yunus'un tabağında
Küheylân aklımın, süresi doluyor kanatlarımın,
Sıkılma dünya, sana barikatlar kuracağım
Dilara Ayşe Akdeniz, Sıkılanlar İçin Bir Muhtıra
Sayfa 12Kitabı okudu
Kalbimin dört odası var, üçü güneş almıyor
Akordeonlar çalınıyor kentin üzerinde
Kithara ne kadar uzakta bunu kimse bilmiyor
Ve ben sürülüyorum gün be gün kentin yakasından
Bakıyorum bir dağ başından, şehirle açık aram.
Sürüldüğüm kente döneceğim bir gün
Belkıs’ın tahtında ve parmaklarımda mührü Süleyman
Yağmur dinecek, ben yani karşı kadın
Oluklarımdan aşağı bir can taşıyarak
Nehirler arası bir yolculuğa çıkacağım
Saçlarımda bir gümüş tarak
Ve düpedüz yalın ayak.
"Dilara Ayşe Akdeniz"
Ben bu kentten sürüldüm
Sürülürken alnımda taşıdım
Bir mülteci olmanın buyurgan lekesini
Zamanın tozu silkenlendi bakraç kaplardan
Gelinliğim salındı beni bana bağlayan yosunlara
En güneşli günde bile içimde o puslu manzara
Duvağımda kadife çiçekleri ve aklıma çakılı çivi
-Ey tabiat sen de benim kadar yalnızsın
-Al sana bir bisküvi
Dilara Ayşe Akdeniz
Ağlayan Çayır
Ben bu kentten sürüldüm
Tutup çıkardı kıyıya bu nehir beni
Balyozun ve çeliğin ülkesinden
Ağlayan bir çayırdım, kendi içime aktım
İçimdeki leylakları, kendi ateşimde yaktım
Benden sonra kent büyüdü, bir açık yara oldu kırların kalbinde
Fabrika bacalarında buldular leyleğin
Geciken adımını
Sözüm kendi dilimle bağlanmışken
Herkes geçti nehrin öte