Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Ahmed Arif
Ciwan mamoste
Diyarbekir warê min e
Diyarbekir cihê min e
Cihê bav û kalê min e
Ew mesken û paytaxta min e
...
Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Ahmed Arif
AMED
Diyar diyar dolaştım Diyarbekir kadar bana hoş gelen başka bir memleket görmedim.
Memleketimi seviyorum.
Bircên Dîyarbekir hemî Ciwan Haco xirab kirîye. Xwe eşkere kir. Navê xwe kolaye
Ben seni bir başka severim.
Nazım’ın vatan hasreti gibi
Atilla İlhan’ın mecburiyeti gibi.
Orhan Veli’nin İstanbul’u gibi.
Ahmed Arif’in Diyarbekir'i gibi.
Ben sevdim mi,
Şiirler sözlere dönüşür.
Dile gelir romanlar.
Bütün yollar sana çıkar.
Fallarımın adı olursun.
Ben seni bir başka severim.
Ve bunu şiir diye herkese söylerim...
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
- Ahmed Arif
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Ahmed Arif
Bir türkünün güzelliğinde takılı kalmaktır belki de hayat...
Dosta Düşmana Karşı
Zindanlardan taşa taşa kar beni
Mamaklardan Metrislerden sor beni
Diyarbekir'e kanla bastım mührümü
Ceset ceset kefen kefen sar beni
Bu türkü mor dağların emanetidir
Firari mahpuslara bir avuç su
Gava dil bikele, ez ê hesreta dilê xwe bikim peyv, herim nav goristanan bi kalikên xwe re parve bikim. Ez ê xuşîna avê bikim şîrîkê xwe û kela dilê xwe, bi ava Dicleyê hênik bikim. Ez ê li vê derê keseran venedim, ez ê kul û kederan, li hev zêde nekim. Her ku bêhna min teng bibe, ez ê herim li ser Bircên Amedê, li hilhatina rojê temaşe bikim û dilê xwe pê şa bikim. Ez ê berê xwe bidim zozanan, di nav bêhna gul û kulilkan de bi dû dengê bilûrên şivanan bikevim. Ez ê hilkişim Çiyayê Qerejdaxê di nav şopên Dewrêşê Evdî de li evîna Edûla Mîrê Milan bigerim. Ez ê tûrikê dîrokê bavêjim ser milê xwe û hêvîyên Fehmiyê Bilal tov bi tov li kuçe û kolanên Diyarbekir belav bikim. Ez ê herim. Ne bi tenê, werin em herin. Em herin welatê Hivika Zêrîn ji nû ve şên bikin. Em berê xwe bidin ronahîya roja zêrîn û tariya li ser dîrokê ji hev belav bikin.
Receb Dildar
Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Ahmed Arif