Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
AHMED ARİF’LE KONUŞMA
"Olancası bir tutam can
kadasına, belâsına sunduğum"
Bu "olanca" sözcüğünün tam karşılığı "topu topu"dur. Karacaoğlan da "olancası" der. Şimdi mısra içindeki yerinden ve şiirsel yoğunluktan vazgeçtim; bu iki deyimi çıplak olarak da bir ölçüye vursak "topu topu”nun hiç, ama hiçbir puan alma gücü yok.
İkinci mısradaki "Kada"yı halkım bazen "Kafilkada" olarak da kullanır. Apansız gelen belâ, kara yazgı anlamına gelir. Özellikle Diyarbekir ve Siverek'te analar, çocuklarına acırken "kadan olaydım oğul, başan döneydim" derler.
Ahmet Arif
sayfa 169-170Kitabı okudu
Cemal Süreya Gözünden Ahmet Arif
AHMED ARİF
«Bir şair: Ahmed Arif
Toplar dağların rüzgârlarını
Dağıtır çocuklara erken»
«Hasretinden Prangalar Eskittim» kitabıyla Ahmed Arif’in şiiri de gün ışığına çıktı. Böylece Ahmed Arif’in Türk şiirinde zaten öteden beri sağlamış bulunduğu yer, okurun gözünde de matematik bir kesinlik kazandı. Sanırım, bu yer, bundan sonra en az