Orhan Veli de benim şiirlerimi bilirdi. Büyük hayranlıkla, büyük saygıyla karşılardı. Cahit Sıtkı da öyle. Hüngür hüngür ağlardı. Kaç kere okutmuştur bana “Otuzüç Kurşun”u, “Karanfil Sokağı”nı… Her seferinde Cahit Abi ağlardı.
Bu ağlamak galiba benim şiirimin ayrılmaz bir parçası, onsuz edilemez bir parçası oluyor. Çünkü özellikle hanımlar,
"yüce daglar çıkmayınca aradan
Habar almam o kaşları karadan"
dostumuz hicri,
yirmi gün düşünce diyarbekir'de içeri
cıgara paketlerine yazmıştı
böyle başlayan bir şiiri
Sezai Karakoç'a göre bir medeniyet ancak şehirleri yok edilince yok edilebilir. Nitekim onun şiirinde İstanbul'un yanı sıra Bursa, Konya, Edirne, Diyarbekir, Bağdat, Şam, İsfahan, Şiraz, Semerkant, Buhara gibi diğer İslâm şehirleri de hasret ve özlemle zikredilir. Bu açıdan "Şehirlerim" başlıklı şiiri önemlidir.
Sayfa 14 - M. FATİH ANDI / Şehzadebaşı'nda gün doğumuKitabı okudu
