Bu gece payımıza düşen Ahmed Arif şiiri
Açar kan kırmızı yedi verenler
Ve kar yağar bir yandan savrulur karacadağ
Savrulur zozan
Bak bıyığım buz tuttu üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı
Seni baharmışsın gibi düşünüyorum
Seni diyarbekir gibi
Nelere nelere baskın gelmezki
Seni düşünmenin tadı…
Cemal Süreya Gözünden Ahmet Arif
AHMED ARİF
«Bir şair: Ahmed Arif
Toplar dağların rüzgârlarını
Dağıtır çocuklara erken»
«Hasretinden Prangalar Eskittim» kitabıyla Ahmed Arif’in şiiri de gün ışığına çıktı. Böylece Ahmed Arif’in Türk şiirinde zaten öteden beri sağlamış bulunduğu yer, okurun gözünde de matematik bir kesinlik kazandı. Sanırım, bu yer, bundan sonra en az
ŞEYHMUS DİKEN YAZDI
Arif’in Cemo’ya Mektupları
Ahmed Arif’in Cemo’ya Mektuplar’ın ilk baskısı 26 yıl önce 1992’de Kaynak yayınlarından çıkmıştı. Henüz, çiçeği burnunda bir yayınevi yeniden basmış. Alın, defalarca okuyun. Kitaplığınız mahrum kalmasın…
Şeyhmus Diken
Ahmed Arif diyor ki; “Cemo Baboş, Cemo Kurban biz dağlılar gök gürültüsü ‘Gurgur Baba’ ve çığla aynı soydanız”. Tamı tamına
Yaşsız bir şairdir Ahmed Arif
Yaşsız bir şiirdir Ahmed Arif’in şiiri. Günün değil, çağın değil, çağların «aktüalite»siyle doludur. «Künyesi çizileli» kimbilir kaç yıldız uçmuştur. Dirsek teması içinde bulunduğu köylülerin, yürüyerek gezdiği kasabaların arasından tarihi kalın çizgilerle görmeyi sever. Tarihi ve uygarlığı. Yalnız, «Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebenin Ninnisi»nde daha güncül bir tavrı var. Otuzüç Kurşun'da da biraz öyle. Bir yerde tarihten önce yaşamış bir ozan konuşuyor sanırsınız, başka bir yerde en genç kuşağın bir verimi karşısında gibisinizdir.
Cemal Süreya'dan