gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
.
kar yağsa da bu ıssız vadiye, gün bitmesin
yapraklar üşüse de çiçekler üşümesin
Artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda