Yıl 2034. Dünya harabeye dönmüş. İnsanlık neredeyse tamamen yok olmuş. Radyoaktivite yüzünden yıkılan kentler yaşanmaz hale gelmiş. Uygarlık bitmiş. İnsanlığın bir zamanlardaki yüceliğine ilişkin anılar artık masallar ve söylencelerle yayılıyor.
Bir zamanların üzerinden yirmi yılı aşkın bir zaman geçti. İnsanlar yeryüzü üzerindeki egemenliklerini şimdi başka türlere terk etti. Bu yeni dünyanın yaşamına daha iyi uyum sağlayan radyoaktif yaratıklara...
İnsanlığın çağı sona erdi.
Sayfa 9Kitabı yarım bıraktı
İnsanların eski yaşamlarına tekrar dönmek için günün birinde metrodan çıkacaklarına, aslında Artyom da inanmak isterdi. Atalarının inşa ettikleri, sonra da yok edilen o muhteşem yapıları yeniden hayata geçirmek için. Bu binaların içinde yine eskisi gibi yaşamak için. Gözlerini kırpıştırmadan, ufuktan yükselen güneşi izleyebilmek için. Oksijenle azotun tatsız karışımını herhangi bir filtreden solumak yerine, bitkilerin nefis kokusuyla doymuş temiz havayı içine çekmek için. Bitkilerin eskiden nasıl koktuğunu hiç bilmiyordu ama herhalde muhteşem olmalıydı, özellikle de annesinin pek sevdiği çiçeklerin kokusu, kim bilir ne güzeldi...
Sayfa 544
"Acaba insanoğlu sağ kalmayı başaracak mıydı? Başardı diyelim, bir zamanlar dünyayı avucunun içinde tutan, ona hükmeden aynı insan mı olacaktı? Ama insanlığın nasıl bir yükseklikten uçuruma yuvarlandığına şimdi kendi gözleriyle tanık olan Artyom, muhteşem bir geleceğe olan inancını büsbütün kaybetmişti."
Sayfa 406 - PanamaKitabı okudu
Kim bir ömür boyu karanlığa bakacak kadar cesur ve kararlıysa,ilk umut ışığını o fark edecektir.
Han
O acayip, şekilsiz ve tehlikeli yaratıklar, evrim yasalarına öyle aykırıydılar ki, bunlardan bir tekini dahi görebilseydi, Darwin bile büyük bir umutsuzluğa kapılırdı.
"Karanlık mı? Burası her zaman... Her yer karanlıktır. Büyük bir karanlık gelecek... Ve bütün dünyayı kaplayacak... Sonsuza dek sürecek."
Ölüm korkunç değil, korkunç olan onu beklemek.
Sayfa 234Kitabı okudu
Kim bir ömür boyu karanlığa bakacak kadar cesur ve kararlıysa, ilk umut ışığını o fark edecektir.
Sayfa 9Kitabı okudu
İnsan doğarken ruhu tertemizdir.Berrak, pırıl pırıl,adeta ruhunu okursunuz, sonra yavaş yavaş kararmaya başlar, yaptığın bir kötülüğü affettiğin, buna bir mazeret bulup kendini haklı çıkardığın ,bunun sadece bir oyun olduğunu söylediğin zaman,her defasında biraz daha kararır .Bir zaman gelir siyahlık iyice artar. İnsanın kendisi bu anı pek nadir fark eder, çünkü bunu içerden anlamak zordur.
Ama birden fark ettim ki , tam burada ve şimdi bir sınırı aşmışım , bu andan itibaren de büsbütün başka bir insan olacağım .Sadece şimdi değil sonsuza kadar başka bir insan. Bunu fark ettim ve işte bunun için buradayım, her şeyi itiraf etmek için. Sen bunu hiçbir şekilde hak etmediğin için.
Ölülerden geriye ne kalıyor? Bizden geriye ne kalıyor?
Kim bir ömür boyu karanlığa bakacak kadar cesur ve kararlıysa, ilk umut ışığını o fark edecektir.
Sayfa 489Kitabı okudu