Mutluluğu hak ettiğini düşünüyordu. Hiç kimseden yardım görmeksizin ulaşmıştı ona.
Sayfa 218Kitabı okudu
mutsuzluk...
Mutsuzluk, çevresini kuşatmıştı. Kaş dibine kadar yakınlaşma küstahlığını gösteren bir karanlıktı. Yakınlığıyla soluksuz bırakıyordu onu. En kötüsü, haindi. Sabah uyanıp, pencereden giren güneşi gördüğünde, yatağında oturup artık yok olduğunu düşündüğünde yine aynı yerde, kulaklarının arkasında ya da yüreğinin içinde buluyordu onu.
Sayfa 154Kitabı okudu
Sormak gerekir
Neden kendi özgürlüğünü benimsemiyorsun? Yaşamak için neden ille birine tutunman gerekiyor?
Sayfa 147Kitabı okudu
Dünyanın her yerinde bir tek savaşım var, yeryüzündeki hayatın iğrenç karanlığını aydınlatmaya çalışan özgürlük ateşi var yalnızca.
Sayfa 143Kitabı okudu
Kendi umutlarıyla duygularının amansız buyruğunda yaşıyorlardı. Acı çekiyorlardı.
Sayfa 140Kitabı okudu
Bazılarımız öbürlerinden çok fazla sayıda hayat yaşamışlardır.
Sayfa 131Kitabı okudu