“Kadınla erkek arasında aşk dedikleri, bir mevsim. Ve bu mevsim çiçeklenme döneminde nasıl bir yeşillikler şöleniyse, solma döneminde de bir yığın çürüyen yapraktan başka bir şey değil.”
Bir kitapta okumuştum, çektiğimiz acının derinliğinin bilincine ancak, o acı bittikten sonra varırmışız ve büyük şaşkınlıkla, nasıl dayanabildim böylesi cehennem azabına, dermişiz.
Sayfa 107Kitabı okudu
"Yaşam öylesine güç bir çaba ki, çocuk. Her gün yeni baştan başlayan savaş; mutluluk anıları ise kısacık ayraçlar, sonradan bedelleri acıyla, fazlasıyla ödenen..."
Sayfa 7Kitabı okudu
Hep acıyla doğarız, bizimle büyür, zamanla alışırız; kol bacak sahibi olmak kadar olağanlaşır acı çekmek.
Mutlu olduğumda iyi olmuş diyorum,mutsuzken kötü olmuş diyorum. Ama gene de, en mutsuz anlarımda bile, doğmasaydım üzülürdüm gibi geliyor.Çünkü hiç yokluktan daha kötü hiç bir şey yok.
Sayfa 8Kitabı okudu
Başarısızlıklarım, sanrılarım, umutsuzluklarım yüzünden gözyaşı döktüğüm zamanlarda bile hiç şüphem olmadı. Acı çekmek hiç yokluktan yeğdir. Ve bunu yaşama, doğmak mı doğmamak mı bilmecesine kadar uzatırsam gövdemin her tozanıyla haykırabilirim: 'Doğmak doğmamaktan iyidir.'
Sayfa 9Kitabı okudu