"Doğmuş Olmanın Sakıncası Üzerine" kitabında Cioran ;
"Artık bilgileri okumayacağım. Onlar bana çok kötülük ettiler. Kendi içgüdülerime, çılgınlığımın ışıldamasına bırakmalıydım kendimi. Tam tersini yaptım. Aklın maskesini takındım ve bu maske yüzümün yerini aldı sonunda ve gerisini de zorla ele geçirdi!"
İnsan ortaya çıkar çıkmaz çiçekler de ortaya çıktı. Bana kalırsa, çiçekler insandan çok daha önce vardı ve insanın gelişiyle hala içinden çıkamadıkları bir şaşkınlığa gömüldüler..
Ölümün bizim için artık ilginç yanı kalmayıp, ondan hiçbir şey elde edilemeyeceğini düşündüğümüzde doğuma geri çekilir, başka türlü bir dipsiz uçuruma meydan okuyarak haykırmaya başlarız.