BABAMIN ODASI...
-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.
Anladım, doğru sözü kimse
sevmiyor... Ama beni bağışlayın, yapım
böyle, ikiyüzlülük yapamam.
Her zaman gerçeği söylerim.
Anton Çehov
BİRAZ İÇİMİZİ DÖKELİM..! BUYURUN
“Hiç kimse mutlu değil, herkes bir şeylerden şikayetçi. Kimse yaşantısından memnun değil. Kime sorsak en büyük dert onun. ‘Bir dokun bin ah işit’ misali dokunduğun ağlamaya başlıyor. İstisnasız herkes bişeylerin değişmesini istiyor. Kimisi ‘sistemin’, kimi ‘hükümetin’, kimi ‘ailesinin’, kimi ‘işinin’, kimi ‘yaşadığı şehrin’, kimi ‘yaşadığı ülkenin’...Hatta bazıları her şeyin değişmesini istiyor..! Herkes ama herkes bir şeylerden şikayetçi, sevmiyor, beğenmiyor, mutlu değil, değişmesini istiyor fakat birisi de kalkıp demiyor ki değişmeye kendimizden, fikrimizden, zihnimizden başlayalım. Dünyayı değiştiremeyiz ama kendi dünyamızı değiştirebiliriz. Bugün ana-babaların evlatlarına sözü geçmez, gücü yetmezken bizler beğenmediğimiz hoşumuza gitmeyen dünyayı ve işleyen düzeni değiştirmeye nasıl gücümüz yeter hiç soruyor muyuz kendimize? Tabi ki kocaman bi HAYIR. Çünkü neden ? Düzen bozuk, sistem bozuk, yönetim şekli bozuk, yaşadığımız ülke bozuk, hatta ve hatta inandığımız “Din ! “ bile bozuk fakat biz asla bozuk ve yanlış değiliz. Her şey düzelse istediğimiz gibi olsa aslında biz şahsımız iyiyiz. Hiç bir sorun kalmayacak. Peki ama beğenmediğimiz, sevmediğimiz, bir türlü içimize sindiremediğimiz şu yalan Dünya’da biz ne kadar doğru ve mükemmeliz bir kere daha düşünmek lazım. Herkes dertli fakat kimse derman olmak istemiyor.
“Derdi Dünya olanın, Dünya kadar derdi olur...” Yunus Emre
“İyi bilin ki, şu dünya hayatı boş bir oyalanma ve oyundan başka bir şey değildir. Âhiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bunu bilmiş olsalardı! (Ankebût/64)
Fırat CENNET
HÜZÜN KOKULU AŞK
Hayatım boyunca çeşitli korkular yaşadım içimde. Hem de en acımasız olanlarını… Yine de kimseye söylemedim. Hiç kimseyle paylaşmadım, yaşadıklarımı. Daha çocukken o küçücük yüreğime korkunun her türlüsü yerleşti. O zamandan beri bu duyguyla iç içe yaşadım.
Bu yüzden de korkuyu içinde saklayan kişileri ben gözlerinden tanırım.
Onu
Nefsini bilen Rabbini bilir - Garib Çoban
Madem insan kulağından beslenir ve kainat asla boşluk kabul etmez.
Ey garip sen de vücudun ülkesini boş bırakmayıp ateş-i aşkla âh eyle dem be dem.
Seyahat ediniz ki tertemiz olasınız zira suyun bile bir yerde çok kaldığında tadı, rengi, kokusu bozulur, güzelliği kaybolur.
O gül yaprağı toprağa düştüğünden beri yüreğimiz kor, içimiz Kerbelâ