Beni bırakan insanlar, gelen ve giden kadınlar oldu, her defasında odada oturmuş camın dışındaki yağmuru seyreden biri gibi hissettim kendimi; doğrudan yakınımda olan şeylerle bile aramda camdan bir duvar vardı ve kendi irademle onu yıkacak gücü bulamıyordum.
Sayfa 10 - Türkiye Iş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Küçüğüm, hayat böyledir. İnsanlar hep çekip giderler. Yürek unuttuğundan ve pişmanlıklar öldüğünden değil. Birtakım şeyler, sevecenliğimizde kalmayı sürdürür hep. Ama insanlar gerektiği anda gitmek zorundalar."
"Biliyor musun Fayolle..."
"Neyi, yavrum?"
"Başka bir hayatta düğme olarak doğmak istiyorum. Ne düğmesi olursa. Külot düğmesi bile. İnsan olmaktan ve bir zavallı gibi acı çekmekten iyidir."
"Çünkü ben mutsuz bir çocuğum. Herkes vaktini, yediğim yemeği hak etmediğimi söylemekle geçiriyor. Bir Kızılderili, yabanıl bir Pinagé olduğumu söylemekle geçiriyor. Hiçbir işe yaramadığımı söylemekle geçiriyor."